من آن خموش درختم

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

 

·        هزار شاخه کشیدم به روشنایی روز

·        ز قعر ظلمت با جان نشسته در آغوش

·        به هر پیاله برگی ستاره چین گشتم

·        ز آبگیر فلک در تک شب خاموش

·        درون جنگل وحشت به خوابگاه وحوش

·        به چتر خویش برآوردم آشیانه ماه

·        ز میوه های به جان پروریده افکندم

·        هزار گوهر رخشان به چشمه های سیاه

·        چه پیک ها که چو مرغان عشق پر دادم

·        به قله های مه آلود و محو آینده

·        چه سایه ها که به دست نوازش افشاندم

·        به خستگان گرانبار ره گشاینده

·        من آن سترگ درختم که در کناره راه

·        شکسته بال نشسته است چشم بر صحرا

·        من آن خموش درختم که نغمه در من نیست

·        مگر که باد برآرد ز جان من آوا

·        شکسته ساق من و باز همچنان مانده است

·        نیاز پیچش نیلوفری به پیکر من

·        شب آمده است، بیا ای گیاه وحشی خوی

·        بیا، بیا و سحر کن شبی تو در بر من

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری