آوازی از پنجره ماه

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

(1345) 

·         آدم، 

·        ای رفته از بهشت

·         ای مانده در زمین

·        عریان و پاک و باکره و تفته مانده ام

·        هان، بر شو و ببین،

·        تا اوج قله هاش همه خواهش است و بس

·        این سینه ها در آرزوی بارور شدن

·        و این ساقه ها که سنگ ستم می کشند سخت

·        از جان خشک خویش و غم بی ثمر شدن

·         دیری است یاوه مانده و بی تاب و بی قرار

·        نه، خنده می زنم

·         نه، گریه می کنم

·        بگرفته در گلوی من آواز چشمه سار

·        بی کاکل گیاه هوس، بی نسیم عشق

·        بی حاصل است مزرعه ی سبز ماهتاب

·        بیهوده است جنبش گهواره های موج

·        بی رونق است جلوه ی آئینه های آب

·        بر گونه های من

·         شط، گیسوان خویش پریشان نمی کند

·        و این آسمان خشک

·         بسته است در نگاهم و باران نمی کند

·        در هر کران من

·        خالی است جای تو

·         اینجا نشان معجزه دست هات نیست

·        اینجا نشانه نیست هم از جای پای تو

·        تنها نمی تپد دل من از جدایی ات

·        شب را ستاره ها ست

·        ز این زردگونه ها

·        آدم،

·         کوته مکن نوازش دست خدایی ات

·        شب ها در آسمان

·         در این حرمسرای نه سلطانش از ازل

·        چشم هزار اختر دیگر به سوی تو ست

·         

·         و این پچ پچ همیشگی دختران بام

·        در هر کنار گوشه، همه گفتگوی تو ست

·        آدم، 

·        بیرون شو از زمین

·        چونان که از بهشت

·        تو دستکار رنجی و پرورده ی امید

·        راحت بنه، گریز دگر کن ز سرنوشت
 

·        حوا هووی پاکدل آفرینش است

·        با او بیا به راه

·        با او بیا که عشق دهان واکند به شعر

·         کآواز او ز پنجره ی ماه دلکش است

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری