• همبود (اجتماع) به کیفیت اتحاد اجتماعی، سیاسی و اخلاقی انسان ها اطلاق می شود.
1
• اعضای هر همبود بوسیله وجوه مشترک سیاسی، معنوی و اخلاقی نسبتا ثابت و همیشگی که از مناسبات اجتماعی مادی نشأت می گیرند، با یکدیگر رابطه برقرار می کنند، وجوه مشترکی که با پیشرفت اجتماعی موجود انطباق دارند و به تحقق آن خدمت می کنند.
2
• با این وجوه مشترک آماج ها، منافع و استنباطات معینی انطباق دارند که از سوی اعضای همبود داوطلبانه نمایندگی می شوند و به مورد اجرا گذاشته می شوند.
3
• همبود ببرکت تحقق توامان این آماج ها، منافع و استنباطات و همچنین تحت تأثیر متقابل افراد مختلف به تشکیل شخصیت اعضای خود نایل می آید.
4
• در فلسفه و جامعه شناسی بورژوائی اغلب دو نکته از دیده ها پنهان نگه داشته می شود:
الف
• اولا این نکته که توسعه و مؤثریت هر همبود همواره بر بنیان مناسبات اجتماعی مادی و منافع اجتماعی عینی معینی صورت می گیرد.
ب
• ثانیا این نکته که خصلت مشخص و تاریخی هر همبود بوسیله بنیان های مادی و طبقاتی آن تعیین می شود.
• مثلا این نکته نادیده گرفته می شود که در هر جامعه طبقاتی آنتاگونیستی (آشتی ناپذیر) ـ قاعدتا ـ ستمکشان و استثمارشوندگان ـ مثلا طبقه کارگر در جامعه سرمایه داری ـ بصورت یک همبود طبقاتی متحد می شوند تا برای تحقق منافع پیشرفته، آماج ها و استنباطات مشترک خود علیه ستمگران و استثمارگران مبارزه کنند.
ادامه دارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر