پروفسور دکتر مانفرد بور
پروفسور دکتر ورنر شوفنهاور
برگردان
شین میم شین
۸
· اگر در آموزه اخلاقی ئی خوشبختی به معنی لذت حسی تعبیر شود، آنگاه ما با تغییر فرم خوشبختی گرائی به هوس گرائی (هدونیسم) سروکار داریم.
۹
· در نظرات اخلاقی ماتریالیسم ماقبل مارکسیستی می توان سنت پهناوری از خوشبختی گرائی با سمتگیری جامعتی یافت که از دموکریت و اپیکور شروع می شود و در گذر از ماتریالیسم فرانسه (قرن هجدهم میلادی) به فویرباخ می رسد.
۱۰
· خوشبختی گرائی در این مسیر تکاملی، حاکی از یک گشتاور مترقی مبارزه طبقاتی ایدئولوژیکی (البته به لحاظ تاریخی و فلسفی ـ جهان بینانه محدود) است.
۱۱
· زیرا فلسفه ماتریالیستی ما قبل مارکسیستی تحقق آرمان های اخلاقی خود را نه در جهان خیالی دیگر، بلکه در این جهان، یعنی در جهان واقعی موجود طلب می نمود.
۱۲
· اما از آنجا که ماتریالیسم ما قبل مارکسیستی ـ به طور غیر تاریخی ـ طبیعت همیشه همان انسانی را ملاک قرار می داد، دچار محدودیت فلسفی ـ جهان بینانه بود و لذا در رابطه با جامعه و تاریخ به رواج تئوری های ایدئالیستی مجبور می شد.
۱۳
· خوشبختی گرائی بنا بر محتوای جامعتی اش محصول جامعه طبقاتی است و بنا بر فونکسیون اجتماعی اش نه نشاندهنده حرکات واقعی اجتماعی (تجزیه طبقاتی جامعه)، بلکه به سرپوش نهادن بر آنها کمک کرده است.
۱۴
· علت این امر عبارت از این است که مطالبات خوشبختی گرائی در حد مطالبات انتزاعی می مانند و در رابطه با جامعه و همبود (اجتماع) بشری در نظر گرفته نمی شوند.
۱۵
· خوشبختی گرائی بنا بر ماهیت خویش بیانگر تمایلات اخلاقی اقشار ممتاز اجتماعی در جامعه طبقاتی بوده است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر