ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ
يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَيَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ
شَيْءٍ قَدِيرٌ﴾
[ المائدة: ۴۰]
آيا ندانسته‌اى كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن خداست، هر كه را بخواهد عذاب مى‌كند و هر كه را بخواهد مى‌آمرزد و بر هر كارى تواناست؟
کریمدر این آیه
حکومت الهی بر سکنه زمین و آسمان (بشریت و اجنه و ارواح)
را
یادآور می شود.
آدم یاد بازجویان ساواک می افتد
که عظمت شاه را به رخ قربانیان شکنجه می کشیدند
و
به اخلاص و سرسپردگی خود به شاه فخر می فروختند.
اما هدف و آماج کریم از این کار چیست؟
تمام فکر و ذکر و هم و غم کریم
نشان دادن و اثبات این حقیقت امر است که آسمان آیینه زمین است.
یعنی
در زمین هم انبیاء و ائمه و اولیا و فقها و خلفا و خوانین و سلاطین
به عنوان نمایندگان خدا
باید حکومت کنند.
یعنی
همانطور که خدای واحدی فرمانروای هستی است.
فرمانروای زمین هم باید اوتوریته واحدی باشد.
هر كه را بخواهد
عذاب مى‌كند و هر كه را بخواهد مى‌آمرزد
محتوای این بند از این آیه این است که
خداوند
مرجع و اوتوریته و مقامی خودکامه و خود رأی و خودسر است.
سرسپرده کسی نیست.
اجر و زجر موجودات هستی
بسته به میل و هوس و اراده الهی است.
نتیجه این می شود
که
خدایان زمینی (طبقات حاکمه)
هم
باید
خودکامه و خود رأی و خودسر باشند
و
مجاز به اجر و زجر خلایق باشند.
و بر هر كارى توانا ست؟
محتوای این بند از این آیه این است که
خداوند قادر مطلق و متعالی است.قدرتمندتر از خدا، مرجعی و مقامی و اوتوریته ای نیست.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر