ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ
الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾
[ المائدة: ۳۵]
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا بترسيد و به او تقرب جوييد و در راهش جهاد كنيد.
باشد كه رستگار گرديد.
کریم
در این آیه
مؤمنین را از الله می ترساند.
یعنی
از الله تصور و تصویری ترسناک عرضه می دارد.
طبعا و غریزتا
بشر باید از چیزهای ترسناک بگریزد و دوری جوید.
مثلا
وقتی کودکی را از خوخان می ترسانند، هرگز او را به نزدیکی و تقرب به خوخان دعوت نمی کنند.
الله
اما خوخان معمولی نیست.
الله
انعکاس انتزاعی ـ آسمانی اعضای طبقه حاکمه برده دار است.
اگر قرار بر این باشد که بشریت (بندگان) از الله فرار کند،
جامعه بشری
مختل می شود و فرو می پاشد.
اعضای طبقه حاکمه برده دار
اولا
اقلیت جمعیت جوامع را تشکیل می دهند.
ثانیا
از فرط پرخوری و تن پروری اصلا توان کار در مزارع و مراتع و باغات و کارگاه ها و غیره را ندارند.
چه بسا
اصلا
نمی دانند که کار چه رنگی است.
دیالک تیک تولید
یعنی
دیالک تیک تولید مادی و تولید مثلی (زاد و ولد)
یعنی
دیالک تیک تولید نعمات مادی و فکری و فرهنگی و تولید ابزارهای تولید جامد و جاندار
به همین دلیل
به عهده اکثریت بنده و برده و کنیز و کلفت و پیشه ور و صنعتگر محول شده است.
اعضای طبقه حاکمه برده دار و عکس انتزاعی و آسمانی آن
به همین دلیل
فقط وحشت انگیز نیست.
دیالک تیکی از قهر و مهر (آزارنده و نوازش دهنده، مکافات کننده و پاداش دهنده) است.
دیالک تیک برده و برده دار (بشر و الله)
دیالک تیکی از ادم و مخدوم است.
دیالک تیمی از گناهکار و آمرزنده است.
دیالک تیکی از مقصر و بخشنده است.
بنده
همان به، که ز تقصیر خویش
عذر به درگاه خدای آورد
ورنه سزاوار خداوندیش
کس نتواند که به جای آورد
معنی تحت اللفظی:
بنده عاصی و گناهکار باید بابت تقصیر خویش از درگاه ارباب (الله) عذرخواهی کند.
البته کسی نمی تواند سزاوار اربابیت ارباب به او شکر و خدمت کند.
این بدان معنی است
که بنده باید به ارباب (الله) تقرب جوید.
روی بر درگاه و بارگاهش بساید، ابراز پشیمانی و پریشانی کند و طلب عفو و بخشش کند
تا بخشوده شود و چرخ تولید مادی و مثلی به چرخش خود تداوم بخشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر