تریلوژی گورستان (1)

  مرتضی میرآفتابی

(۲۶ دسامبر ۲۰۱۲)

(تریلوژی به اثری حاوی سه بخش با مضمونی واحد و با پیوندی تنگاتنگ اطلاق می شود.)

·       خروسخوان

·       از صبحِ زود حرکت کردیم

·       تا رسیدیم  

·       گلیمی و سماوری و چراغی

·       هرچه نگاه می کردیم

·       قبر بود و سنگ های قبرستان

·       دخترکِ کوچک ـ خواهرم ـ

·       با موهای بافته و روبانِ رنگین

·       و ما بچه هایِ خانه و بچه هایِ همسایه ها

·       روی قبرها می دویدیم

·       انگشتهای مان به سنگ های قبر می خورد

·       دل مان از درد می مُرد

·       وقتی دنبال هم می کردیم یا دنبال توپ

·       منظره‌ یِ ما

·       از ما تا دیوارهایِ خرابه‌ ی آن ته گورستان

·       تا بی انتهایِ مرگ

·       مردگان بودند که زیر خاک نفس می کشیدند

·       و به ما

·       و ضربه های توپ

·       و فریادهای شادیِ ما

·       نگاه می کردند

·       غروبِ  آفتابِ  زرد

·       وقتی از گورستان می خواستیم برگردیم

·       نفس های زمینِ مرگ را می شنیدیم

·       که مرده و مرگ نفس می کشند

·       قرآنخوانِ کور

·       از دور صدایش از ته قبرها بیرون می آمد

·       آن روز جمعه، در بازگشتِ به خانه

·       ما ـ اعضای خانواده و همسایه ها

·       دختر ها و پسرها و بزرگ ها ـ

·       هریک

·       نعشِ مرده‌ ای را به کول می کشیدیم

·       کفن هایِ کهنه

·       و ژنده پاره هایِ مرگ.

·       از غسالخانه گذشتیم

·       تا رسیدیم به درِ گورستان.

·       خواهر کوچکم

·       به یاد آورد که میان مردگان

·       توپ و روبانِ سرش را جا گذاشته است.

·       در آن غروبِ  وهم

·       ما

·       از دورِ دورِ

·       کنار در گورستان، منتظر

·       می دیدیم که مردگان

·       با کفن های مندرس

·       با ژنده پاره ها

·       توپِ ما را جلوی پاها انداخته ‌اند

·       و می دوند و عربده می کشند و بازی می کنند

·       اما، ما سال ها ست که منتظریم

·       و از دورِ دور

·       صدای آشفته و مغشوش مردگان را می شنویم

·       که به دنبالِ توپ ما می دوند

·       و با سکوت و دلهره، عربده می کشند.

پایان