ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿بَلْ بَدَا لَهُم مَّا كَانُوا يُخْفُونَ مِن قَبْلُ ۖ وَلَوْ رُدُّوا لَعَادُوا لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ﴾
[ الأنعام: ۲۸]
(نه چنین نیست) بلکه آنچه را که پیش از این پنهان می کردند برایشان آشکار شده، و اگر باز گردانده شوند، بی تردید به آنچه از آن نهی شده بودند؛ باز می گردند، و اینان دروغگو یانند.
کریم
در این آیه،
پشیمانی کفار و مشرکین در روز قیامت را تکذیب می کند و آنان را دروغگو قلمداد می کند.
اگر کفر و شرک و ایمان کسی به اراده الهی باشد،
طبیعی است که حق با کریم باشد
و
کفار و مشرکین قادر به پشیمانی حقیقی و توبه نباشند.
سؤال این است که بحث اصلا بر سر چیست؟
چرا باید کسی که به مشیت الهی کافر و مشرک شده راهی دوزخ شود و همنوع همان کس که به اراده الهی مؤمن شده، راهی بهشت؟
﴿وَقَالُوا إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ﴾
[ الأنعام: ۲۹ ]
و گفتند: جز اين زندگى دنيوى ما هيچ نيست و ما ديگر بار زنده نخواهيم شد.
کریم
در این آیه، دست خود را رو می کند:
کفار و مشرکین نه دروغگویان، بلکه متفکران و واقع بینان اند و به خرافه زنده شدن مردگان ایمان ندارند.
﴿وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ وُقِفُوا عَلَىٰ رَبِّهِمْ ۚ قَالَ أَلَيْسَ هَٰذَا
بِالْحَقِّ ۚ قَالُوا بَلَىٰ وَرَبِّنَا ۚ قَالَ فَذُوقُوا الْعَذَابَ
بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ﴾
[ الأنعام: ۳۰]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر