حسین منزوی
درنگی
از
اما
بهار در گل شیپوری، مدام، گرم دمیدن بود
معنی تحت اللفظی:
اگرچه گل های مرده، زنده نشدند، بهار اما از دمیدن در گل های شیپوری دست برنداشت.
در این بیت شعر شاعر
خرافه مذهبی مربوط به روز قیامت
به خدمت گرفته شده است
که با دمیده شدن صور اسرافیل
مرده ها زنده می شوند.
بهار
مدام
در گل های شیپوری اش می دمد، ولی گل های مرده زنده نمی شوند.
این ادعای شاعر،
فاقد اعتبار تجربی و واقعی است.
با فرا رسیدن بهار،
گل های مرده دوباره زنده می شوند و دشت و کوه و صحرا گلستان می شود.
اندیشه زنده شدن مرده ها در روز قیامت
احتمالا
از طبیعت به ذهن پیامبران منعکس شده است.
این پدیده حیرت انگیز به ویژه در صحاری خشک و سوزان بروز چشمگیر حیرت انگیزی می کند.
با بارش باران
در طرفة العینی
گلهای رنگارنگ می رویند و صحرا گلستان می شود
و
جانوران
سیر دل می خورند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر