آنتونیو گرامشی
(۱۸۹۱ ـ ۱۹۳۷)
(۱۸۹۱ ـ ۱۹۳۷)
مارکس ما
نويسنده: آنتونیو گرامشی
برگردان: پارسا نیک جو
درنگی
از
یدالله سلطانپور
مارکس
نه واضع آیینی معرکه و محشر بود،
نه پیامبری که ما را با آیاتی سرشار از دستورهای مطلق و بی قید و شرط، ارزش های بی چون و چرا،
و
مقولاتی کاذب و ورای زمان و مکان،
ترک کرده باشد.
تنها دستور و ارزش بی قید و شرط او:
“کارگران جهان متحد شوید” بود.
گرامشی
با نسبت دادن کردوکارها و مشخصات دلبخواهی منفی و منفور به مارکس،
به تحریف مارکسیسم مبادرت می ورزد.
خواننده و شنونده این دعاوی گرامشی
خواه و ناخواه
به نتایج نادرست زیر خواهد رسید:
۱
مارکس
نه واضع آیینی معرکه و محشر بود،
معنی تحت اللفظی:
مارکس وضع کننده کیش و آیین معرکه و محشری نبوده است.
در این ادعای گرامشی،که
مارکسیسم چیز معرکه و محشری نیست،
مارکسیسم چیز معرکه و محشری نیست،
نسبیت خطرناکی وارد مارکسیسم می شود.
این تحقیر عنقلابی مآبانه مارکسیسم توسط گرامشی و مترجم
ارزش و اعتبار علمی ندارد.
مارکسیسم
فراتر از این هارت و پورت ها ست.
خلایق خر خیال می کنند که مارکسیسم فقط و فقط برای لغو مناسبات کاپیتالیستی و بنای جامعه سوسیالیستی است.
از این خبرها نیست.
کسانی که این دعاوی بندتنبانی را اشاعه می دهند
کمترین خبری از مارکسیسم ندارند.
ما به برکت مارکسیسم
بیش از بیست سال است
که
به تجزیه و تحلیل آثار و اشعار و افکار این و آن می پردازیم
و
روز به روز
به
ارج و اهمیت صرفنظرناپذیر مارکسیسم
وقوف بیشتری کسب می کنیم.
پیش شرط
خروج از خریت و کسب لیاقت آدمیت
فراگیری مشقت بار مارکسیسم است.
کسی که مارکسیست نباشد،
آدم نیست.
زباله است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر