سنگواره

هوشنگ ابتهاج (سایه)

·        این ساکت صبور که چون شمع

·        سر کرده در کنار غم خویش

·        با این شب دراز و درنگش

·        جانش همه فغان و دریغ است

·        فریادها ست در دل تنگش

·        در خلوت غم آور مرجان

·        بی های های گریه، شبی نیست

·        اما خروش وحشی دریا

·        گم می کند در این شب طوفان

·        فریادهای خسته ی او را

·        بس در حصار این شب دلگیر

·        ماندم،  نگاه  بسته به روزن

·        همچون گیاه  رسته بن چاه

·        یک یک ستاره ها به سر من

·        چون اشک، پر شدند و چکیدند

·        نایی نرست آخر از این چاه،

·        تا ناله های من بتواند

·        روزی به گوش رهگذری گفت

·        وز خون تلخ من، گل سرخی

·        در این کویر سوخته نشکفت

·        بس آرزو که در دل من مرد

·        چون عشق های دور جوانی

·        اما امید، همره من ماند

·        تنها (فقط)، گریستیم نهانی

·        مرغ قفس اگر چه اسیر است

·        باز آرزوی پر زدنش هست

·        اینک ستم، که مرغ هوا را

·        از یاد رفته است، دریغا

·        رؤیای آشیانه ی در ابر

·        شب ها در انتظار سپیده

·        با آتشی که در دل من بود

·        چون شمع، قطره قطره چکیدم

·        افسوس، بر دریچه باد است

·        فانوس نیمه جان امیدم

·        بس دیر ماندی ای نفس صبح

·        کاین تشنه کام  چشمه ی خورشید

·        در آرزوی لعل شدن، مرد

·        و امروز زیر ریزش ایام

·        خود سنگواره ای است ز امید

پایان