رویاروئی های ایدئولوژیکی هر روزه (5)

خـدایـا، این سرنوشتی که برام بافتی ،

قسمتِ یقه ‌اش یه خورده تنگه
قربون دستت، شلش کن
دارم خفه میشم

سرچشمه:

پروین کامران

میم حجری

·        خدا مگر لباف علافی است، پروین کامران، که بنشیند و برای میلیاردها نفر سرنوشت ببافد؟

1

·        نگارنده سرنوشت خود را در آئینه ی خود و جامعه و جهان خود باید دید.

2

·        سرنوشت کذائی جامعه و جهان (تاریخ) را نه خدایان آسمانی و یا زمینی، بلکه توده های مولد و زحمتکش بی نام و بی نشان و بی توقع و «بی همه چیز» می سازند و تجسم اصیل و راستین خدا نیز همین توده ها هستند.

3

·        بنابرین، کلید اعجاز راستین، کلید رهایش نهائی حقیقی به دست پینه بسته ی همین توده ها ست.

4

·        خردگرایان جهان به همین «رسول راستین رهائی» دخیل می بندند و به خدمتش مادام العمر، کمر.

   

پایان