تحلیلی بر شعر «له له و تنفس» از سیاوش کسرائی (1)

شین میم شین

·        خوابم نمی برد

·        گوشم فرودگاه صداهای بی صدا ست

·        باور نمی کنی

·        اما

*****

·        من پچ پچ غمین تصاویر عشق را

·        ـ محبوس و چارمیخ به دیوار سال ها ـ

·        پیوسته باز می شنوم در درون شب

·        من رویش گیاه و رشد نهالان

·        پرواز ابرها، تولد باران

·        تخمیرهای ساکت و جادویی زمین

·        من نبض خلق را

·        از راه گوش می شنوم، آری

·        همواره من تنفس دریای زنده را

·        تشخیص می دهم

·        باور نمی کنی

·        اما

*****

·        در زیر پاشنه هر در

·        در پشت هر مغز

·        من له له سگان مفتش را

·        ـ پی جوی و هرزه پوی ـ

·        احساس می کنم

·        حتی

*****

·        از هر بلور واژه که جان می دهد به خلق

·        نان و گل و سلامت و آزادی

·        می بینم آشکار

·        این پوزه های وحشت را

·        ـ له له زنان و هار ـ

·        آن گیاه از میان صداهای گونه گون

·        این له له، آن تنفس

·        هر دم بلند

·        بنهفته هر صدایی دیگر

·        تا آستان قلبم بی تاب

·        نزدیک می شوند

·        نزدیک می شوند و خوابم نمی برد

*****

·        اینک منم مهاجم و محبوس

·        لبریز آب های طاغی دریای سهمگین

·        قربانی سگان تکاپو

·        می گردم و به بازوانم مواج

·        هر چیز را به گردم می گردانم

·        می ترسم

·        اما می ترسانم

*****

·        دندان من ز خشم به هم سوده می شود

·        آشوب می شود دل من، درد می کشم

·        با صد هزار زخم که در پیکرم مرا ست

·        دریا درون سینه من جوش می زند

·        فریاد می زنم :

·        ای قحبگان نان به پلیدی خور دروغ!

·        دشنام می دهم به شما با تمام جان!

·        قی می کنم به روی شما از صمیم فلب!

*****

·        جان، سفره سگان گرسنه

·        تن، وصله پوش زخم

·        چون ساحلی جدا شده دریایش از کنار

·        در گرگ و میش صبح

·        تابم تب آوریده و خوابم نمی برد

پایان

ادامه دارد.