تحلیلی بر شعر «به سرخی آتش به طعم دود» از سیاوش کسرائی (1)

به سرخی آتش، به طعم دود

تحلیلی از شین میم شین

سیاوش کسرائی 

( 1305 ـ 1374) (اصفهان ـ وین)

·        ای واژه ی خجسته، ای آزادی!

·        با این همه خطا

·        با این همه شکست که ما را ست

·        آیا به عمر من تو تولد خواهی یافت؟

*****

·        خواهی شکفت، ای گل پنهان؟

·        خواهی نشست، آیا روزی به شعر من؟

·        آیا تو پا به پای فرزندانم رشد خواهی داشت؟

*****

·        ای دانه ی نهفته،

·        آیا درخت تو

·        روزی در این کویر به ما چتر می زند؟

*****

·        گفتم، دگر به غم ندهم دل، ولی دریغ

·        غم با تمام دلبری اش، می برد دلم

·        فریاد، ای رفیقان، فریاد

·        مردم، ز تنگحوصلگی ها دلم گرفت.

*****

·        وقتی غرور چشمش را با دست می کند

·        و کینه بر زمین های باطل

·        می افکند شیار،

·        وقتی گوزن های گریزنده

·        ـ دلسیر از سیاحت کشتارگاه عشق

·        مشتاق دشت بی حصار آزادی

·        همواره

·        در معبر قرق

·        قلب نجیب خود را آماج می کنند ـ

·        غم می کشد دلم

·        غم می برد دلم

·        بر چشم های من

·        غم می کند زمین و زمان تیره و تباه

*****

·        آیا دوباره دستی

·        از برترین بلندی جنگل

·        از دره های تنگ

·        ـ صندوقخانه های پنهان این بهار ـ 

·        از سینه های سوخته صخره های سنگ

·        گلخارهای خونین خواهد چید؟

*****

·        آیا هنوز هم

·        آن میوه یگانه آزادی

·        آن نوبرانه را

·        باید درون آن سبد سبز جست و بس؟

*****

·        با باد شیونی است

·        در بادها زنی است، که می موید

·        در پای گاهواره این تل و تپه ها

·        غمگین زنی است که لالایی می گوید

*****

·        ای نازنین من، گل صحرایی،  

·        ای آتشین شقایق پر پر،

·        ای پانزده پر متبرک خونین،

·        بر باد رفته از سر این ساقه جوان،

·        من زیست می دهم به تو در باغ خاطرم

·        من در درون قلبم ـ  در این سفال سرخ ـ

·        عطر امیدهای تو را غرس می کنم

·        من بر درخت کهنه اسفند می کنم به شب عید

·        نام سعید سفیدت را ای سیاهکل ناکام

*****

·        گفتم:  
·        «نمی کشند کسی را» 
·        گفتم: 

·        «به جوخه های آتش 
·        دیگر نمی برند کسی را» 
·        گفتم: 
·        «کبود، رنگ شهیدان عاشق است!» 

·        غافل من، ای رفیق

·        دور از نگاه غمزده تان، هرزه گوی من

·        به ناگاه می برند

·        بی نام می کشند

·        خاموش می کنند صدای سرود و تیر

*****

·        این رنگ بازها

·        نیرنگ سازها

·        گل های سرخ روی سراسیمه رسته را

·        در پرده می کشند، به رخساره کبود

·        بر جا

·        ـ به کام ما ـ

·        گل واژه ای به سرخی آتش، به طعم دود

پایان

ادامه دارد.