۱۳۹۲ شهریور ۲۴, یکشنبه

تئوری هنر (12)

اثری از هانیبال الخاص
پروفسور دکتر ویلهلم گیروس
برگردان شین میم شین

 یوهان ولفگانگ گوته (1749 ـ 1832)
شاعر و عالم علوم طبیعی آلمان
تألیف در زمینه های زیر:
شعر
درام
قصه
آثار اوتوبیوگرافیکی، استه تیکی، هنری، ادبی  
گوته همراه با شیللر جزو کلاسیک های جمهوری وایمار محسوب می شود.

1

·        تئوری هنر گوته از جهان بینی او، بویژه از آنتروپولوژی او و از تعیین ماهیت انسان از سوی او نشئت می گیرد:

الف

·        گوته هنر را به مثابه عالی ترین فرم نمودین خلاقیت انسانی تلقی می کند.

ب

·        به مثابه عالی ترین فرم نمودین «خلاق گشتن» انسان تلقی می کند. 

ت

·        او ضمنا هنر را به مثابه فرم نمودین ماهیت انسانی تلقی می کند.

2

·        انسان ـ به نظر گوته ـ  رابطه خود را با واقعیت عینی بواسطه هنر تعیین می کند.

3

·        واقعیت عینی اما همیشه غنی تر از نابغه ترین هنرمندان است.

4

·        تقلید و یا کپیه برداری صرف از واقعیت عینی، از این رو، پشیزی نمی ارزد.

5

·        البته واقعیت عینی بنیان و شالوده هنر را تشکیل می دهد.

6

·        بنظر گوته، هنر عالی ترین گشتاورهای (ممان های) این پدیده های سطحی را بطرق زیر ثبت می کند:  

الف

·        «از طریق شناخت قانونمندی های واقعیت عینی

ب
·        از طریق شناخت کمال تناسب کامل  

ت
·        از طریق شناخت قلل زیبائی  

پ
·        از طریق شناخت ارزش معانی  

ث
·        از طریق شناخت عظمت عشق.»

7

·        «هنرمند بدین طرق، به واقعیت عینی بر خلاف طبیعت که مادر و پدید آورنده او ست، طبیعت ثانوی را، طبیعت احساس شده  را، طبیعت اندیشیده را، طبیعت انسانی به کمال رسیده را باز می دهد.»
·        (گوته، «راجع به دیدرو»، 1798)   

8

·        این کار هنرمند اما بر اساس قوانین عینی صورت می گیرد.
·        (و نه به دلخواه او. مترجم)  

9

·        تقلید صرف از واقعیت عینی در اثر هنری مربوطه، ثابت می ماند.

10
·        هنرمند اصیل در «دهلیز  خانه» کار می کند.

11

·        «هنرمند اصیل از طریق «پیش اندیشی» و از طریق «احساس پیشاپیش» جهان، از حد و مرز محسوس در عصر خویش، پا فراتر می نهد» و چشم روح انسانی را به تماشای آینده سوق می دهد.
·        (گوته، «استاد ویلهلم»، فصل 4، ص 16)   

12

·        هنرمند از طریق «انعکاس درون خلق به انجام این کرد و کار مهم نایل می آید» (گوته، 1827) و «بویژه از طریق در نظر داشتن عام    

13
·        «طبیعت واقعی شعر از همین قرار است.»
·        (گوته، «حداکثرها و بازتاب ها»)    
ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر