۱۴۰۴ آذر ۱۹, چهارشنبه

درنگی در کنفوسیوس و جهان بینی او (۳۴)

    

 
نام هنگام تولد
 کوین شاه
(۵۵۱ قبل از میلاد ـ  ۴۷۹ قبل از میلاد)
(عمر: ۷۱–۷۲ سال)
 
درنگی 
از
شین میم شین 

کنفوسیوس

مرد آزاده پیوسته می کوشد که در گفتار آهسته و در کردار خود تند و سریع باشد.

 
محتوای این ادعای کنفوسیوس این است که عمل در دیالک تیک حرف و عمل، نقش تعیین کننده دارد.
به عبارت دیگر
پر مدعا بر خلاف بی ادعا
از بضاعت علمی و عقلی و عملی  کمتری برخوردار است.
ایراد ادعای او این است که بضاعت فکری ربطی به آزادگی کذایی ندارد.
 
کنفوسیوس
 همیشه به خودت باور داشته باش.

منظور کنفوسیوس دعوت به اعتماد به نفس است.

ایراد این اندرز او این است که بشر خودشناس درجه اولی است

و

فقط در صورتی که بضاعت مادی و فکری لازمه را داشته باشد،

 می تواند اعتماد به نفس داشته باشد.

اعتماد به نفس سوبژکتیو اعتبار علمی ندارد.

کنفوسیوس

 شرافتمند هر چه را می خواهد در خود میجوید و دون و فرومایه در دیگران!

این ادعای کنفوسیوس

نه  ارزش علمی دارد و نه ربطی به شرافت.

چون فرد به تنهایی وجود ندارد.

حتی میمون منفرد و مجزا، میمون نیست، چه رسد به بشر منفرد و مجزا.

فرد 

در دیالک تیک فرد و جامعه وجود دارد.

یعنی

در دیالک تیک خود و دیگران وجود دارد.

و نقش تعیین کننده در انی دیالک تیک از ان جامعه (دیگران) است.

به همین دلیل

فرد «هر چه می خواهد 

هم

در خود میجوید 

و 

هم

 در دیگران»

این امری عادی و علمی و عینی و الزامی است

و

ربطی به شرافتمندی و بی شرفی (خصوصیات اخلاقی)  فرد ندارد.


ادامه دارد.


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر