ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿وَهُمْ يَنْهَوْنَ عَنْهُ وَيَنْأَوْنَ عَنْهُ ۖ وَإِن يُهْلِكُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ﴾
[ الأنعام: ۲۶]
اينان مردم را از پيامبر بازمى‌دارند و خود از او كناره مى‌جويند و حال آنكه نمى‌دانند كه تنها خويشتن را به هلاكت مى‌رسانند.
کریم
در این آیه،
مشخصه مهم مشرکین و کافرین کذایی
را
دیالک تیکی از پرهیز از پیامبر (دیالک تیک فاصله گیری و دعوت به فاصله گیری از پیامبر)
می داند.
کریم
برای اثبات بطلان این دیالک تیک
دست به تهدید می زند.
یعنی
جای انتقاد عقلی و علمی و منطقی و تجربی و نظری
را
با
دیالک تیک تهدید و تطمیع پر می کند.
کریم
مخالفین و منتقدین
را
هم تحریف می کند و هم به خودستیزی متهم می کند.
منظور کریم از خودستیزی کفار و مشرکین، اهل دوزخ بودن و عذاب دیدن شان است.
کریم
بدین طریق و با این ترفند، با یک تیر دو نشان پسیکولوژیکی می زند:
هم
مخالفین را تحریف و تهدید می کند
و
هم
مؤمنین را به هراس می افکند و منضبط می سازد.
﴿وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ وُقِفُوا عَلَى النَّارِ فَقَالُوا يَا لَيْتَنَا
نُرَدُّ وَلَا نُكَذِّبَ بِآيَاتِ رَبِّنَا وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ﴾
[ الأنعام: ۲۷]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر