درنگی
از
یدالله سلطان پور
" حلیةالمتقین"
تالیف عالم ربانی محمد باقر مجلسی
۱
و در احادیث معتبره بسیار وارد شده است
که حق زن بر مرد
آن است
که
او را سیر کند
و بدنش را بپوشاند
و
اگر بدی کند
بر او ببخشد
و
هر سه روز یکمرتبه برای او گوشت بیاورد
و
در
هر سال
چهار جامه اش بدهد
و
میوه ها که همه کس خورند
به او بخوراند
حداکثر انتظار زن از نر
در
آیین تشیع خیلی خیلی «سرخ» علوی
در این بند از فرمایشات مجلسی روشن می شود:
۱
او را سیر کند
این حق هر خری از هر خرسوار
است.
دلیل به رسمیت شناسی این حق،
تجربه روزمره است:
خر اگر سیر نگردد،
دیر یا زود
می میرد
و
حسرت کار کردن و بار بردن و سواری دادن،
به
دل خداوند خر
می ماند.
سؤال
این است که مگر نر با زن در خانه مشترکی زندگی نمی کند؟
مگر زن
برای نر و ضمنا برای خود و توله های شان
پخت و پز و دوخت و دوز و شست و شو و رفت و روب و بچه داری و پرستاری و شیردهی و غیره
نمی کند؟
در این صورت
چگونه می توان سیری زن را به حق او از نر
ارتقا داد؟
ضمنا
مگر زن چلاق است و قادر به خوردن خودمختارانه نیست
تا
نر
او
را
سیر کند؟
ظاهرا
زنان اهل تشیع «سرخ» علوی
حق اطعام مشترک با نران را نداشته است.
احتمالا
در
آشپزخانه
ضمن پختن غذا
چند قاشق هم به تن زده اند
و
یا
پس از اطعام نران
از
پسمانده غذا
تغذیه کرده اند.
و
گرنه
سیر کردن زنان
به
درجه حق آنان
ارتقا داده نمی شد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر