درنگی
از
مسعود بهبودی
۱
پس از ورود اسلام به ایران،
ایرانی مجبور بود شخصیت دوگانه به خود بگیرد:
هم در راه باشد و هم در بیراه،
هم همراه باشد و هم حریف.
اسلامی ندوشن
نماینده یکی از سه نوع بارز روشنفکران ایران بوده است.
انواع دیگر روشنفکران ایران
اولا
روشنفکران فئودالی ـ روحانی ـ مذهبی
ثانیا
روشنفکران توده ای
بوده اند.
اگر از روشنفکرنمایان توخالی و قلابی صرفنظر شود.
در قاموس اسلامی ندوشن
ایرانی انتزاعی
وجود دارد و بس.
این نوع از روشنفکران
با
جامعه بشری
به طور کلی
بیگانه اند.
به همین دلیل
اسلامی ندوشن
به
ساختار طبقاتی جامعه
بی اعتنا ست.
برای این نوع از روشنفکران ایران
بشریت به دو طبقه اصلی و آشتی ناپذیر زیر طبقه بندی می شود:
آشنا
و
بیگانه.
دیله مای حضرات
آشنا و خودی تصور و تصویر کردن اجامر امپریالیسم
ضمن بیگانه تصور و تصویر کردن اعراب و بلشویک ها ست.
۲
پس از ورود اسلام به ایران،
ایرانی مجبور بود شخصیت دوگانه به خود بگیرد:
هم در راه باشد و هم در بیراه،
هم همراه باشد و هم حریف.
اسلام
به
مثابه ایده ئولوژی فرماسیون اقتصادی برده داری
در این فرمایش ندوشن
پرسونالیزه می شود
و
وارد ایران می گردد.
اسلامی ندوشن
فقط
ایده ئولوژی
را
می بیند
و
نه
خداوند طبقاتی آن ایده ئولوژی
را.
اسلامی ندوشن
ضمنا
به
ایده ئولوژی ایرانی انتزاعی و کلی کذایی
اعتنایی ندارد.
حمله اعراب به مثابه ورود اسلام تحریف می شود.
ایده ئولوژی
در
جهان بینی اسلامی ندوشن
بی صاحب و بی طبقه
می ماند.
سوبژکتیویته
کسب می کند.
ایرانی
هم
سلب سوبژکتیویته می شود
و
به
صورت اوبژکت اسلام
در می آید.
آنهم
چه اوبژکتی.
۳
پس از ورود اسلام به ایران،
ایرانی مجبور بود شخصیت دوگانه به خود بگیرد:
هم در راه باشد و هم در بیراه،
اوبژکتی
که
با ورود اسلام
دو شقه می شود:
هم
به
اسلام به مثابه ایده ئولوژی فرماسیون اقتصادی برده داری
ایمان می آورد
و
هم
ایمان نمی آورد.
اسلامی ندوشن
حداقل
از
خویشتن خویش
نمی پرسد که این دیالک تیک مؤمن و مرتد
خود
چه ایده ئولوژی ئی داشته که حفظ می کند و مخفی می دارد؟
بدون
روح
که نمی توان زندگی کرد.
اسلامی ندوشن
دلیل تزویر و تظاهر و تقیه و تئاتر و ریا در جامعه ایران
را
در
یکی از عناصر روبنای ایده ئولوژیکی
در
اسلام
در
ایده ئولوژی برده داری
می جوید و می یابد و به خورد خواننده خرفت و خر می دهد.
اسلامی ندوشن
بی خیال زیربنای اقتصادی جامعه
است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر