۱۴۰۰ بهمن ۲۳, شنبه

خود آموز خود اندیشی (۵۲۰)

Bild

 شین میم شین

باب اول

در عدل و تدبیر و رأی

حکایت نوزدهم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»،  ص  ۵۲)

بخش یازدهم

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
 

۱

سپاهی، که عاصی شود با امیر

ورا تا توانی، به خدمت مگیر

ندانست سالار خود را سپاس

تو را هم ندارد، ز غدرش هراس

معنی تحت اللفظی:

نظامیان عاصی با امرا

را

نباید به خدمت گرفت.

کسی که سپاسگزار سالار و ارباب خود نباشد،

نمی تواند سپاسگزار تو باشد

و به عهد خود وفا کند.

 

سؤال

 

سعدی

در این بیت شعر،

دیالک تیک توده و (۱)

را

به شکل دیالک تیک سپاهی و (۲)  و دیالک تیک (۳) و سپاس بسط و تعمیم می دهد و بر مبنای دیالک تیک عهد و (۴)، احتمال پیمانشکنی، ناسپاسی و بی وفائی به او می دهد.

 

جواب

 

سعدی در این بیت شعر، دیالک تیک  توده و طبقه حاکمه را به شکل دیالک تیک سپاهی و سالار و دیالک تیک نعمت و سپاس بسط و تعمیم می دهد و بر مبنای دیالک تیک عهد و وفا، احتمال پیمانشکنی، ناسپاسی و بی وفائی به او می دهد.

 

سعدی

به

تجربه

دریافته است

که

بنده سازی از انسان آزاد و نوکرسازی از انسان انسان خودمختار

دشوار است.

 

سعدی

اما

فراموش کرده است

که

نیاکان خودش

به

ضرب شلاق و شمشیر و تازیانه نان

مسلمان شده اند و تن به بردگی بیگانگان داده اند.

 

آدم

آدم

است

و

می تواند به برده سر به زیری

تربیت و تبدیل شود.

 

ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر