دایرة المعارف جامعه شناسی مارکسیستی ـ لنینیستی (۲۰۱)

 

 

پروفسور دکتر
ولفگانگ ایشهورن
اریش هان
مانفرد پوشمن
روبرت شولتس
هورست تاوبرت
و دهها تن دیگر
(۱۹۶۹)

برگردان
شین میم شین  

 

پیشکش
به
امیر حسین آریان پور

اوقات فراغت

(وقت آزاد)

۱

·    اوقات فراغت، بخشی از اوقاتی است که زحمتکشان در آن مدت، کار نمی کنند.

·    بلکه از آن استفاده های زیر را به عمل می آورند:

الف

·    از آن، برای ارتقای (بالاتر بردن) سطح فرهنگی خود بهره برمی گیرند.

ب

·    از آن، برای ارضای حوایج زیر بهره برمی گیرند:

۱

·    برای ارضای حوایج آموزشی ـ پرورشی

۲

·    برای ارضای حوایج مربوط به آسایش و استراحت

۳

·    برای ارضای حوایج مربوط به کردوکار اجتماعی و سیاسی خود

۴

·    برای ارضای حوایج معاشرتی  

۵

·    برای ارضای حوایج برخورداری از هنر

۶

·    برای ارضای حوایج مربوط به تفنن و تفرج و سرگرمی خود

۷

·    برای ارضای حوایج ورزشی و تربیت بدنی خود

·    مراجعه کنید به کار در دایرة المعارف جامعه شناسی مارکسیستی ـ لنینیستی  

۲

·    زمان، شرط وجودی عام انسان ها برای استکمال (کسب کمال، تکمیل) خویش است.

۳

·    دامنه و ساختار استکمال بشری و به خدمت گرفتن آن وابسته به شرایط تاریخی ـ مشخص غلبه ی خلاق انسان بر طبیعت و جایگاه انسان در تقسیم کار  و در مناسبات تولیدی است.

۴

·    به همین دلایل، اوقات فراغت، معیارمفهومی برای چارچوب توسعه شخصیتی وسیع انسان ها ست.

۵

·    اوقات فراغت را مارکس «اوقات آزاد» نامیده است که هم به معنی اوقات استراحت است و هم به معنی اوقات فعالیت متعالی است.

·    (مارکس، «گروند ریسه انتقاد از اقتصاد سیاسی»، ۱۹۵۳، ص ۵۹۹)

۶

·    اوقات فراغت از دید مارکسیسم، با اوقاتی که پس از   انجام کار مقرره (بایدی) برای آدم ها باقی می ماند، یکسان نیست.

۷

·    درست هم همین است که یکسان نباشد.

·    برای اینکه اوقات مصروفه جهت انجام کارهای خانگی متنوع و متعدد، خرید و دیگر کارهای  روزمره و غیره را نمی توان اوقات فراغت قلمداد کرد.

۸

·    محسوب داشتن اوقات بیکاری در جامعه سرمایه داری به عنوان اوقات فراغت، هم غیر علمی است و هم با منافع طبقه کارگر در تضاد است. 

۹

·    «اوقات فعالیت متعالی» (مارکس) به اوقاتی اطلاق می شود که در خدمت توسعه (تکامل) همه جانبه بضاعت عملی، فکری، اخلاقی و استه تیکی زحمتکشان باشد.

۱۰

·    از آنجا که توسعه همه جانبه ی لیاقت های فکری و فیزیکی (جسمی) زحمتکشان یکی از قانونمندی های نظام اجتماعی سوسیالیستی است، می توان گفت که  اوقات فراغت، نه فقط مشخصه جامعه سوسیالیستی، بلکه شرط توسعه نیرو های مولده است.   

ادامه دارد.