محورهای
یازده گانه سیاست حزب توده ایران
در
برابر جمهوری اسلامی
سرچشمه:
(راه توده)
ویرایش
و تحلیل از
مسعود
بهبودی
شعار
برپایی «جنگ خلقی»، که انقلاب چین را راهنمای خود قرار داده بود،
در عمل کشور را به سمت جنگ داخلی و جانشینی « گلوله»
به جای «منطق» می برد.
·
این انتقاد راه «توده» از جریان
سیاسی دیگری پس از پیروزی ارتجاع فئودالی ـ فوندامنتالیستی ـ روحانی است.
·
قبل از هر کاری بهتر است، مفاهیمی
مورد تأمل قرار گیرند که علامه راه «توده» در این جمله به خدمت گرفته است:
1
شعار
برپایی «جنگ خلقی»، که انقلاب چین را راهنمای خود قرار داده بود.
·
راه «توده» و حتی حزب توده تحلیل
علمی روشنی از انقلاب چین نداشته است.
·
علامه راه «توده» احتمالا با توجه سطحی
و سرسری به شعاری از طرف جریان سیاسی معینی، بدان انگ پیروی از انقلاب چین می زند
تا از تحلیل علمی و عینی آن جریان سیاسی شانه خالی کند.
·
انقلاب چین، انقلاب یکشبه نبوده،
بلکه تاریخ درازی پشت سر داشته است.
·
انقلابیون چین تئوری های رهائی
متفاوت متعددی را عملی ساخته اند و شکست خورده اند تا اینکه بالاخره به مارکسیسم
رسیده اند.
·
انقلاب رهائی بخش ملی خلق چین، تحت
رهبری بزرگ ترین حزب کمونیست جهان و ضمنا تحت حمایت جنبش کارگری ـ کمونیستی بین
المللی پیروز شده است.
·
علامه راه «توده» فکر می کند که
دادن شعاری از طرف گروهی کافی است تا آن را پیرو انقلاب چین جا بزند و هارت و پورت
کند.
2
شعار
برپایی «جنگ خلقی»، که انقلاب چین را راهنمای خود قرار داده بود،
در عمل کشور را به سمت جنگ داخلی و جانشینی « گلوله»
به جای «منطق» می برد.
·
علامه راه «توده» مخالف سرسخت جنگ
داخلی است.
·
به همین دلیل به انکار ضرورت «جنگ
داخلی» کمر بسته و از آن، لولو و تابو سرهم بندی می کند.
·
سواد
نظری هم که در بین نیست تا حداقل بداند که جنگ داخلی یعنی جنگ میان طبقات اجتماعی آشتی
ناپذیر (انتاگونیستی) هر جامعه طبقاتی.
·
جنگ داخلی در قاموس مارکسیسم ـ
لنینیسم، فرمی از مبارزه طبقاتی است.
·
به قول لنین:
·
«جنگ عبارت است از ادامه سیاست این و یا آن طبقه
اجتماعی.
·
در جامعه طبقاتی ـ
یعنی در جوامع برده داری، فئودالی و سرمایه داری
ـ جنگ های بیشماری رخ داده اند که ادامه سیاست طبقات
ستمگر بوده اند.
·
اما جنگ هائی هم بوده اند که ادامه
سیاست طبقات تحت ستم بوده اند»
·
(لنین، «کلیات»، جلد 26، ص 149)
3
شعار
برپایی «جنگ خلقی»، که انقلاب چین را راهنمای خود قرار داده بود،
در عمل کشور را به سمت جنگ داخلی و جانشینی « گلوله»
به جای «منطق» می برد.
·
علامه راه «توده» استنباط دگماتیکی
از جنگ دارد و جنگ را بطور کلی بمثابه آفت و
بلای محض تلقی می کند و خبر ندارد که مارکسیسم
ـ لنینیسم میان جنگ های عادلانه و ظالمانه، جنگ های انقلابی و ارتجاعی فرق می گذارد:
الف
جنگ
های ظالمانه و ارتجاعی
·
در قاموس مارکسیسم ـ لنینیسم، جنگ های ظالمانه، جنگ هائی
اند که طبقه حاکمه هر کشوری، سیاست مبتنی بر
ستم و سرکوب و استثمار خلق خودی و خلق های بیگانه را با توسل به سلاح ادامه می دهد، تا قلمرو تحت حاکمیت خود را وسعت بخشد
و به حفظ قلدرمآبانه قدرت قوای ارتجاعی نایل آید.
ب
جنگ
های عادلانه و انقلابی
·
جنگ های عادلانه به جنگ هائی اطلاق می شود که خلق ها برای رهایش خود از ستم ملی و استعماری و طبقات ستمکش برای
رهایش از یوغ طبقات ارتجاعی حاکم آغاز می کنند.
·
به قول لنین، «جنگ های
داخلی هم جنگ محسوب می شوند.
·
کسی که مبارزه طبقاتی
را برسمیت می شناسد، نمی تواند جنگ های داخلی
را برسمیت نشناسد که در هر جامعه طبقاتی ادامه، توسعه و تشدید طبیعی و در شرایط
معینی اجتناب ناپذیر مبارزه طبقاتی اند.»
·
(لنین، «کلیات»، جلد 23، ص 74)
4
شعار
برپایی «جنگ خلقی»، که انقلاب چین را راهنمای خود قرار داده بود،
در عمل کشور را به سمت جنگ داخلی و جانشینی « گلوله»
به جای «منطق» می برد.
·
این جمله علامه راه «توده»، بی
اعتنا به جریان سیاسی مورد او، بدان معنی است که بسیج خلق و رزم مسلحانه برای کسب
قدرت سیاسی کرد و کاری مذموم و مضر و زیانبار است.
·
راه «توده» از جنگ داخلی هراس دارد
و به هراس افکنی دامن می زند و چنان وانمود می کند که انگار جنگ داخلی لولو و تابو
ست و باید به هر قیمتی از آن صرفنظر کرد.
·
مضحک اما این است که علامه فاقد
حافظه است و فراموش کرده که پس از قبضه قدرت سیاسی توسط اجامر، جنگ داخلی واقعی در
کشور شعله ور شده است.
·
بزرگ ترین سازمان ها در این جنگ
داخلی را روحانیت فئودالی شیعی تحت رهبری خمینی و سازمان تروریستی ـ
فوندامنتالیستی ـ آوانتوریستی موسوم به مجاهدین خلق تشکیل می دادند.
·
جنگ داخلی که حتما نباید با تانک و
توپ و هواپیما صورت گیرد.
3
شعار
برپایی «جنگ خلقی»، که انقلاب چین را راهنمای خود قرار داده بود،
در عمل کشور را به سمت جنگ داخلی و جانشینی « گلوله»
به جای «منطق» می برد.
·
دلیل قوی علامه راه «توده» این است
که جنگ خلقی «در عمل کشور را به سمت جنگ داخلی و جانشینی « گلوله» به جای «منطق» می برد.»
·
این دلیل راه «توده» اما به چه
معنی است؟
الف
در
عمل کشور را به سمت جنگ داخلی و جانشینی « گلوله» به جای «منطق» می برد.
·
این در بهترین حالت، بدان معنی است
که راه «توده» برای تضاد اصلی جامعه، برای تضاد کار و سرمایه، یعنی برای تضاد توده
های مولد و زحمتکش و اقلیت انگل و استثمارگر، راه حل مسالمت آمیز را مطلق می کند.
ب
·
این در بدترین حالت، بدان معنی است
که راه «توده» مخالف حل تضاد اصلی جامعه است.
·
در این صورت، راه «توده» یکی از دو
جریان زیر قرار خواهد بود:
1
·
در بهترین حالت، جریانی رفرمیستی
خواهد بود.
·
بسان احزاب سوسیال ـ دموکرات در
اروپا و غیره خواهد بود.
·
یعنی منافع طبقه حاکمه را از موضع
بظاهر چپ نمایندگی خواهد کرد.
2
·
در بدترین حالت، راه «توده» جریانی
کنسرواتیو و یا محافظه کار خواهد بود.
·
یعنی طرفدار حفظ و تحکیم وضع موجود
خواهد بود.
·
یعنی طرفدار بی چون و چرای طبقه حاکمه خواهد بود.
·
یعنی جریانی ارتجاعی و یا ضد
انقلابی و عملا ضد خلقی خواهد بود.
4
در
عمل کشور را به سمت جنگ داخلی و جانشینی « گلوله» به جای «منطق» می برد.
·
در این جمله علامه راه «توده» اما
از توهم راه «توده» هم پرده برداشته می شود:
·
راه «توده» آنهم پس از سرکوب بی
رحمانه و نابودی بی برگشت حزب توده توسط اجامر ارتجاعی ـ فئودالی ـ فوندامنتالیستی
ـ روحانی، کماکان با توهم گفت و گوی منطقی با طبقه حاکمه بسر می برد.
·
این به معنی از آن خود کردن تز
موسوم به «گفت و گوی عاری از سلطه» میان طبقات اجتماعی متضاد است.
·
این به معنی پیروی از پوپریسم است.
·
اتفاقا خاتمی هم با کتاب پوپر در
دست عکسی برای عوامفریبی منتشر کرده و عشوه همین ایده «منطق» به جای «گلوله» راه
«توده» را فروخته است.
·
ایده بدی هم نیست.
·
سؤال فقط این است که چرا راه
«توده» در داخل به فعالیت قانونی مبادرت نمی ورزد و در انتخاتات با کاندیداهای خود
شرکت نمی ورزد؟
·
بهتر از مجلس شورای اسلامی کجا می
توان از سیاست منطق به جای گلوله استفاده و شق القمر کرد؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر