کابوس

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)  

خون سیاوش

(۱۳۴۱)

·        گوش خوابانده به خاموشی من

·         کیستید، ای همه سر تا پا ننگ

·        پشت آن در که مرا می پاید؟

·        پس درگاه که آورده درنگ ؟

·        آنکه می جنبد در آینه، کیست؟

·        سایه ی کیست که بر بام من است؟

·        کیست آن کس که چو بردارم پا

·        پای او در پس هر گام من است؟

·         در گل قالی و در چتر حباب

·        کیست پنهان که به من می خندد؟

·         یا چو خیزم که دری بگشایم

·        کیست آن کس که درم می بندد؟

·         کیست آن کس که بر این غمزده شهر

·        خیمه افکنده و خرگاه زده

·         پرده بر چهره روز آورده،

·        سایه بر روشنی ماه زده؟
 

·        شهر از دیدگه پنجره ها

·        اسکلت را ماند، پوک و سیاه

·         آتشی گویی بی شعله و دود

·        سوخته یک سره هر برگ و گیاه

·        هر طرف می نگری از چپ و راست

·        همه جا چشم خبرچینی هست

·        سینه ها، پر گله و لب، خاموش

·        وه چه خاموشی سنگینی هست!

·         در چنین تیرگی و تاریکی

·         روی باریکه ی این راهگذر

·        همه را هست، سؤالی در چشم

·         همه را هست، تکانی در سر

·        داد و فریاد از این ترس و هراس

·        به که گویم این درد؟

·         حرف ها هست که می باید گفت

·        کارها هست که می باید کرد

·         پچ پچی هست، مگر در دالان

·        یا که دستی به در دیگر خورد

·        پرده می لرزد، ای وای، ای وای

·        آمدند آخر و خواهندم برد.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان