قرآن کریم از دیدی دیگر (سوره الأعراف ) (۴۸۴)

        

   

ویرایش و تحلیل

از

فریدون ابراهیمی

﴿قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ﴾
[ الأعراف: ۲۳]

گفتند:

 اى پروردگار ما، به خود ستم كرديم و اگر ما را نيامرزى و بر ما رحمت نياورى از زيان‌ديدگان خواهيم بود.

کریم

در آیه قبلی و این آیه،

دیالک تیک انتقاد و انتقاد از خود

را

تعلیم می دهد:

پروردگارشان ندا داد:

 آيا شما را از آن درخت منع نكرده بودم و نگفته بودم كه شيطان به آشكارا دشمن شماست؟

این انتقاد خدا از آدم و حوا ست.

حوا و آدم به خدا که خالق شان (پدران شان) و به همین دلیل، بهترین دوستدارشان است، اعتماد نکرده اند و از رهنمود خدا به مثابه عالی ترین اوتوریته هستی، سرپیچی کرده اند.

 

این عیب کمی نیست.

این نشانه کودک وارگی و نقصان عقلی و کوته اندیشی و خریت حوا و آدم بوده است.

 

این خریت و عدم تبعیت کودک از مادر و پدر (مولود از مولدین مثل) 

اما 

امری طبیعی ـ غریزی ـ ژنه تیکی ـ جبری است.

این عمل خدا ستیزانه، خرد ستیزانه و خودستیزانه حوا و آدم و هر جوانه و جوجه و پیله و توله  و کودک

یکی از قوانین  ماتریالیستی ـ دیالک تیکی موسوم به قانون نفی نفی و یا نفی در نفی

است

و لذا منطقی و علمی و عقلی و جبری و الزامی و اجتناب ناپذیر است

و

در تحلیل نهایی،

بهتر هم همین است.

 

طبیعت 

خر نیست.

 

طبیعت  

خردمند است.

 

همه چیز در طبیعت

از ذرات تا کاینات

قانونمند است.

«خدا طاس انداز نیست» 

(البرت اینشتین)

گفتند:

 اى پروردگار ما، به خود ستم كرديم و اگر ما را نيامرزى و بر ما رحمت نياورى از زيان‌ديدگان خواهيم بود.

این هم انتقاد از خود آدم و حوا ست.

 

آدم و حوا

به خود ستیزی مبتنی بر بی اعتنایی کودکانه و کودک واره خود از رهنمود پدر (خدا) اعتراف می کنند.

(اى پروردگار، ما به خود ستم كرديم)

 

در این انتقاد از خود آدم و حوا

فهم و فراست و ذکاوت کریم آشکار می گردد.

 

خود ستیزی و خرد ستیزی و خدا ستیزی حوا و آدم

سبب دخول آندو به جرگه زیاندیدگان و خروج اندو از جرگه رستگاران (سود یافتگان) می شود.

 

حوا و آدم

ضمنا

از وقوف خود به دیالک تیک سود و زیان پرده برمی دارند:

(از زيان‌ديدگان خواهيم بود.)

دیالک تیک سود و زیان

اس اساس اساسی پراگماتیسم (مکتب فلسفی امپریالیستی اصالت سود) است.

 

حقیقت

برای پراگماتیسم،

 امری سوبژکتیو (ذهنی، میلی، این و آنی) است و نه امری اوبژکتیو (عینی، مستقل از میل و هوس و علایق و سلایق این و آن.)

 

پراگماتیسم

بدترین بدبختی معرفتی ـ نظری است.

 

واریانتی از پراگماتیسم 

در دستگاه عوامفریبی امپریالیسم امریکا

تحت عنوان اینسترومنتالیسم (ابزارگرایی) توسعه داده شده و مد شده است.

 

پراگماتیسم

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/5340

 

پایان

پراگماتیسم

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/11561

 

پایان

 

اینسترومنتالیسم

(ابزارگرایی)

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/11316

 

پایان

 

ادامه دارد.