رخشنده اعتصامی
(۱۲۸۵ – ۱۳۲۰)
معروف به پروین اعتصامی
درنگی
از
شین میم شین
سگ
مرا نکشته، به آغل درون نخواهی شد
دهان من نتوان دوخت، تا دهان دارم
دهان من نتوان دوخت، تا دهان دارم
معنی تحت اللفظی:
برای ورود به آغل و شکار گوسفندان
باید از روی جنازه من بگذری.
و گرنه من با پارس بی بند، شبان را باخبر خواهم ساخت.
پروین
از قول سگ
نهایت وظیفه شناسی سگ را در پاسداری از گله تصور و تبیین می کند.
جفای گرگ، مرا تازگی نداشت، پروین
هنوز
سه زخم کهنه به پهلو و پشت و ران دارم
معنی تحت اللفظی:
سه زخم کهنه در پهلو و پشت و ران دال بر آنند که من سابقه ای دیرین در مقابله با گرگ ها دارم.
در این بیت شعر
برای اثبات فداکاری بی چون و چرای سگ
دلیل عینی و تجربی می آورد:
صحت ادعای سگ را با استفاده از محک تجربه اثبات می کند.
پروین
ضمنا
دیالک تیک سگ و گرگ
را
به صورت دیالک تیک وفا و جفا بسط و تعمیم می دهد.
سگ را به مثابه مظهر وفا
و
گرگ را به مثابه مظهر جفا جا می زند.
دو سال پیش، به دندان دم تو برکندم
کنون ز گوش گذشتی، چنین گمان دارم
معنی تحت اللفظی:
دو سال قبل دم گرگ را کنده ام
و
اگر دوباره حمله کند، گوشش را خواهم کند.
پروین
در این بیت شعر
از دفتر خاطرات شیرین سگ
تجربه دیگری را یاد آور می شود.
کندن دم گرگ.
دکان کید، برو جای دیگری بگشای
فروش نیست در آنجا که من دکان دارم»
فروش نیست در آنجا که من دکان دارم»
معنی تحت اللفظی:
من فریب تو را نخواهم خورد.
در دکان من به روی شیادان بسته است.
پروین
در این بیت شعر
حرف آخر سگ خطاب به گرگ را ذکر می کند
و
از قاطعیت و سرسختی و سماجت سگ پرده برمی دارد.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر