رخشنده اعتصامی
(۱۲۸۵ – ۱۳۲۰)
معروف به پروین اعتصامی
درنگی
از
شین میم شین
گرگ
از چه معنی، خویشی ما ننگ شد
کار ما تزویر و ریو و رنگ شد
کار ما تزویر و ریو و رنگ شد
معنی تحت اللفظی:
چرا خویشاوندی سگان با گرگان نه حسن، بلکه عیب تلقی شده است
و
کسب و کار ما دو رویی و تزویر و تظاهر شده است؟
مصراع دوم این بیت شعر پروین، مبهم و سؤال انگیز است.
کسب و کار سگان و گرگان
عاری از تزویر و تظاهر و ریا ست.
صریح و روشن و شفاف است.
رابطه ای دیالک تیکی است.
برای درک بهتر این رابطه،
کافی است که همان رابطه دزد و پاسبان پروین را در نظر بگیریم.
دزد و پاسبان
هر دو عضو جامعه واحدی اند.
یعنی
فرق ماهوی با هم ندارند.
تفاوت آندو این است
که
دزد در صدد لطمه زدن بر منافع اعضای جامعه است
و
پاسبان در صدد حفظ منافع آنها ست.
تزویر و ریو و ریایی در بین نیست.
اگر پاسبانی احیانا با دزدی همکاری کند، استثنائی خواهد بود.
قاعده نخواهد بود.
گرگ
نگذری تو هیچگاه از کوی ما
ننگری جز خشمگین، بر روی ما
ننگری جز خشمگین، بر روی ما
معنی تحت اللفظی:
چرا سگان به دیدار گرگان نمی آیند؟
چرا سگان نگاه مهرباری بر گرگان نمی اندازند؟
گرگ
در این بیت شعر
عاجز از درک تحول کیفی سگ است.
گرگ
وجه مشترک گرگان و سگان را مطلق می کند.
به همین دلیل تفاوت و تضاد فی مابین را نادیده می گیرد.
یعنی
متافیزیکی (غیر دیالک تیکی) می اندیشد و نه دیالک تیکی.
سگ
عالم توحش را دیری است که به طرز رادیکالی ترگ گفته است و اهلی شده است.
گرگ
اولین فرض است خویشاوند را
که بجوید گمشده پیوند را
که بجوید گمشده پیوند را
معنی تحت اللفظی:
اصولا و اساسا
سگان باید پیوند گمشده با گرگان را احیا کنند.
انتظاری که گرگ از سگ دارد،
برگشت سگ به توحش بر باد رفته و از یاد رفته است.
چنین برگشتی محال است.
اگر هم برگشت مجدد به عالم توحش احیانا به سگ تحمیل شود،
به آسانی میسر نخواهد بود و چه بسا به ذلت و مرگ سگ منجر خواهد شد.
توسعه و تکامل
همیشه و همه جا
بالنده است و نه میرنده
پیش رونده است و نه پس رونده.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر