شعری از یوسف صدیق (گیلراد) (36)

ویزا

(اردیبهشت ۱۳۸۹)  

( تقدیم به «من» که گاهی‌ «تو» می‌‌شود.)

سرچشمه:

اخبار روز    

 ·        نه‌،

·        رازی نیست

·        اینکه تشویش ‌ها رهایت نمی‌ کنند.

·        در هر فراز، در هر فرود، فرقی‌ نمی کند.

·        تشویش ‌ها

·        در مرز هر نگاه، در مرز هر صدا، پیدایت می ‌‌کنند.

·        چهره بر چهره ‌ات می ‌‌سایند

·        و آبگینه ‌ی واپسین تبسم‌ هایت را می ‌‌شکنند.

·        در گذرگاهی از اینگونه تلخ،

·        بودن،

·        بناگزیر دیواری‌ است میان خاطر و آسودگی.

*****

·        به خویش بنگر.

·        مهتاب مانده مردد

·        میان خواب تو بنشیند یا در مرداب.

·        نه‌ .

·        این ناکجایی را هیچ کجایی نیست.

·        سامان دیگری بایدت، مسافر بی‌ سامان من.

·        دمی به نفس‌هایت گوش فرا ده.

·        کودکانه جهان را بنگر

·        و در تکانه‌ ی رنگین بادبادک ‌ها

·        ابری سپید باش.

·        هیچ مرزی پایان سفر نیست.

·        گذرنامه ‌ات را بردار.

·        ویزای عبور از خویشت را صادر کن

·        و بی‌ هیچ دغدغه ‌ای

·        از تیره جای پیله ‌ی خویش بیرون شو. 

·        نوشینه‌ ی اولین لبخند بامدادی نوشت باد.  

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری