ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ ۖ وَيُرْسِلُ عَلَيْكُمْ حَفَظَةً
حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَهُمْ
لَا يُفَرِّطُونَ﴾
[ الأنعام: ۶۱]
اوست قاهرى فراتر از بندگانش.
نگهبانانى بر شما مى‌گمارد، تا چون يكى از شما را مرگ فرا رسد
فرستادگان ما بى هيچ كوتاهى و گذشتى جان او بگيرند.
کریم
در این آیه،
به توضیح روند و روال مرگ و میر بشر می پردازد:
در این آیه،
مرگ بشر امری طبیعی ـ عینی تصور می شود.
روزی اجل طبیعی و عینی کسی فرا می رسد.
اما
برای قبض روح او، یعنی برای جدا کردن روح از جسم او و باقی گذاشتن جنازه ای از او، واسطه و میانجی ئی تعیین شده است:
واسطه ای بین بشر و ملک الموت (عزرائیل).
وظیفه واسطه خبر دادن رسیدن اجل کسی به ملک الموت است.
این بدان معنی است که بشر تحت نظر مدام نگهبانان الهی است.
﴿ثُمَّ رُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ ۚ أَلَا لَهُ الْحُكْمُ وَهُوَ أَسْرَعُ الْحَاسِبِينَ﴾
[ الأنعام: ۶۲]
سپس به نزد خدا، مولاى حقيقى خويش بازگردانيده شوند.
بدان كه حكم حكم اوست و او سريع‌ترين حسابگران است.
کریم
در این آیه، دیالک تیک ارباب و بنده
را
به شکل دیالک تیک مولا و بشر بسط و تعمیم می دهد.
الله
مولا و ارباب بندگان (بشریت) تصور می شود.
بشر پس از قبض روح به نزد الله برده می شود.
نه جسد و جنازه اش، بلکه روحش.
جسد و جنازه اش چال می شود.
روحش اما به روح مطلق برگردانده می شود.
الله
عملا و عینا
روح مطلق تصور می شود
و
بشریت
دیالک تیکی از جسم و روح.
کریم
به لحاظ بینشی به هگل شباهت دارد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر