دومه نیکو لوسوردو
( ۱۹۴۱ ـ ۲۰۱۸ )
دیالک تیک انقلاب
(مقایسه روسیه با چین)
پروفسور دکتر دومه نیکو لوسوردو
برگردان
شین میم شین
۱۳
· در این موقع میان چین و شوروی اختلاف منافع آشکاری به وجود آمده است.
۱۴
· چین به هیچوجه نمی خواست، غصب تایوان و مناطق دیگر کشور را تحمل کند که واشنگتن در نظر دارد.
۱۵
· ولی اتحاد شوروی در وهله اول در پی تعدیل روابط خود با ایالات متحده امریکا بود تا بار هولناک جنگ سرد و مسابقه تسلیحاتی را سبکتر کند.
۱۶
· مائو در سال ۱۹۶۴ می نویسد که اصرار جمهوری خلق چین در مورد باز پس گرفتن تایوان به مذاق رهبری شوروی اصلا خوش نمی آمد.
· (مائو، «دیپلوماسی»، ۱۹۹۸، ص ۳۹۴)
۱۷
· در این سالها هندوستان با سوء استفاده از انزوای بین المللی چین، از حل صلح آمیز مسئله اختلافات مرزی با چین خود داری می کند و می خواهد، که با توسل به جنگ خواست های خود را به کرسی بنشاند.
· (جنگ هند و چین، ۱۹۷۲، چاپ اول ۱۹۷۰)
۱۸
· خروشچف با خوشحالی به سیاست گسترش روابط بین المللی خود و قرار گرفتن در رأس کلیه کشورهای سوسیالیستی ادامه می دهد و روابط دوستانه ای با هندوستان برقرار می سازد.
۱۹
· تضاد عینی موجود میان اتحاد شوروی و چین به سبب خود بزرگ بینی رهبری شوروی حدت بیشتری به خود می گیرد.
۲۰
· مائو در صحبت با یودین، سفیر شوروی در پکن می گوید:
الف
· «شما و به ویژه استالین مدت های مدیدی چینی ها را مورد سوء ظن قرار دادید و به عنوان تیتوی ثانی قلمداد کردید.
ب
· شما می گویید که اروپائی ها روسها را خوار می شمارند.
پ
· من اما فکر می کنم که برخی از روسها چینی ها را خوار می شمارند.»
۲۱
· این برخورد خود بزرگ بینانه و پر نخوت را می توان به ویژه از گفتار میکویان، معاون شورای وزیران شوروی، استنباط کرد که رابطه چینی ها با روس ها را «رابطه پسر و پدر و یا موش و گربه» می شمارد.
· (مائو، «دیپلوماسی»، ۱۹۹۸، ص ۲۵۱)
۲۲
· این سوء ظن با بیرون بردن تکنیسین های شوروی از چین (در سال ۱۹۶۰) تأیید می شود و بر اقتصاد کشوری که در بحران عمیقی دست و پا می زد، ضربه ای هولناک وارد می آورد.
۲۳
· در فاصله سالهای ۱۹۵۸ (همزمان با بحران دوم تایوان) و ۱۹۶۰، سالهای گسست میان حزب کمونیست شوروی و حزب کمونیست چین، چین با بحران قرارداد اجتماعی مصادف می شود.
· قرارداد اجتماعی ئی که به برکت آن جمهوری خلق چین تأسیس و تشکیل یافته است.
۲۴
· وقتی مائو از بی تفاوتی شوروی نسبت به تحقق برنامه سیاسی کمونیست های چین در تأمین مجدد تمامیت ارضی کشور (با بازپس گرفتن تایوان) و نیل به پیشرفت اقتصادی سریع سخن می گوید، به طرز ناگواری خود را زیر فشار احساس می کند.
۲۵
· مائو در سال ۱۹۵۴ از سه برنامه پنجساله صحبت کرده بود:
· «برای پی ریزی پایه های صنعتی کشور لازم خواهد بود» و اضافه کرده بود، که «من فکر می کنم برای بنای کشور پهناور چین و تبدیل آن به به یک کشور سوسیالیستی بزرگ حدودا ۵۰ سال (یعنی ده برنامه پنجساله) لازم خواهد بود.»
· (مائو، «آثار منتخب»، ۱۹۶۸ ـ ۱۹۷۸، جلد ۵، ص ۱۶۳)
۲۶
· او بار دیگر در سال ۱۹۵۵ اظهار داشته بود که «برای بنای یک کشور صنعتی پیشرفته سوسیالیستی قدرتمند به چندین دهه، مثلا ۵۰ سال کار سخت نیاز خواهیم داشت، یعنی تمام نیمه دوم قرن بیستم»
· (مائو، «آثار منتخب»، ۱۹۶۸ ـ ۱۹۷۸، جلد ۵، ص ۱۷۲)
۲۷
· و یک سال بعد می گوید:
الف
· «درست است.
ب
· ما هنوز فاقد یک صنعت اتوموبیل سازی ملی هستیم.
پ
· ما باید در فکر ایجاد آن باشیم، ولی عجله بیش از حد لازم نیست.»
ت
· «ما میهن پرستیم، ولی عجول و شتابزده نیستیم.»
· (مائو، «انقلابات»، ۱۹۴۹ ـ ۱۹۵۸، ص ۵۴۴)
۲۸
· ولی در تابستان ۱۹۵۷ متوجه تغییر موضع مائو می شویم.
۲۹
· او بر آن است که «چین در مدت ۸ تا ۱۰ برنامه پنجساله از نظر اقتصادی به ایالات متحده امریکا برسد و از او سبقت گیرد.»
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر