ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿۞ وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ آزَرَ أَتَتَّخِذُ أَصْنَامًا آلِهَةً ۖ إِنِّي أَرَاكَ وَقَوْمَكَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ﴾
[ الأنعام: ۷۴]
و ابراهيم پدرش آزر را گفت:
آيا بتان را به خدايى مى‌گيرى؟
تو و قومت را به آشكارا در گمراهى مى‌بينم.
کریم
در این آیه،
برای توضیح دیالک تیک بت و الله،
دیالک تیک آزر و ابراهیم
را
دیالک تیک پدر و فرزند
را
دیالک تیک قدیم و جدید
را
دیالک تیک نسل کهنه و نسل نو
را
مورد استفاده قرار می دهد:
فرزند نافی دیالک تیکی پدر
(ابراهیم نافی دیالک تیکی آزر)
قلمداد می شود:
ابراهیم بت پرستی آزر
را
به چالش انتقادی ـ انقلابی می کشد
و
بت پرستی
را نوعی گمراهی می داند.
گمراهی؟
در بحث بر سر فکری، باید استدلال علمی و عقلی و تجربی کرد.
ابراهیم اما توان تفکر مفهومی ندارد تا برای اثبات حقانیت و حقیقت خداپرستی و برای اثبات بطلان بت پرستی
دلیل علمی و عقلی و فلسفی بیاورد.
ابراهیم بت پرستی را نوعی انحراف از صراط مستقیم جا می زند.
اما منظور از صراط مستقیم چیست؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر