خود آموز خود اندیشی (۱۲۵۰)

  

 

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

حکایت یازدهم

بخش دوم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۹۱ )

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم

 

 

یکی گفتش:

«ای کرمک شب فروز

چه بود ات که بیرون نیایی به روز؟»

معنی تحت اللفظی:

حریفی از کرم شبتاب پرسید:

«چرا روزها بیرون نمی آیی؟»

 

سعدی

در این بیت شعر،

شبتاب را به همان سان به سؤال می کشد که پسر کدخدا، کداخدا را به سؤال کشیده است:

حریف

 از  حشره و نه کرم  شبتاب

دلیل و علت بیرون نیامدنش را در روز می پرسد.

 

حریف

و

در واقع سعدی

خیال می کند که موجودات به استراحت نیاز ندارند.

مثلا به شبکار و روزگار طبقه بندی نمی شوند.

 

طبیعت شناسی (علم الاشیای) سعدی

پایین تر از صفر است.

 

تفاوت سعدی با گوته (شاعر آلمانی) همین جا ست.

گوته طبیعت شناس هم بوده است.

 

ادامه دارد.