ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَيَسْخَرُونَ مِنَ
الَّذِينَ آمَنُوا ۘ وَالَّذِينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ
ۗ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ﴾
[ البقرة: ۲۱۲]
براى كافران زندگى اينجهانى آراسته شده است و مؤمنان را به ريشخند مى‌گيرند.
آنان كه از خدا مى‌ترسند در روز قيامت بر فراز كافران هستند،
و خدا هركس را كه بخواهد بى‌حساب روزى مى‌دهد.
معلوم نیست که این آیه در رابطه با چه مسئله مشخصی نازل شده است.
اگر این آیه را جدی بگیریم، بدان معنی خواهد بود که انگار کفار با مسلمین همزیستی می کنند.
ضمنا
نان کفار بر خلاف مسلمین در روغن است.
کریم
در هر صورت به مسلمین فقیر دلداری و وعده زندگی مادی بهتر در عقبا را می دهد.
حیرت انگیز این است
که
کفار مرفه به تحقیر و تمسخر مسلمین می پردازند.
در صدر اسلام
چنین چیزی تصور کردنی نیست.
این آیه بیشتر در مورد جنقوری اسلامی صدق می کند که کفار عبا و عمامه بر تن و بر سر کرده اند و به تحقیر و ترور فقرا مشغول اند.
توله های خودشان در فرنگستان ول می گردند
و
فرزندان فقرا باید در زباله دانی ها دنبال قوت لایموت بگردند.
و خدا هركس را كه بخواهد بى‌حساب روزى مى‌دهد.
اگر خدا خیلی رزاق است،
پس چرا کفار را سفره رنگین و سنگین نقد می بخشد
و
وقتی نوبت به مؤمنین می رسد،
وعده های رنگین و سنگین نسیه می دهد؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر