ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۗ وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْيَتَامَىٰ ۖ قُلْ
إِصْلَاحٌ لَّهُمْ خَيْرٌ ۖ وَإِن تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ ۚ
وَاللَّهُ يَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ
لَأَعْنَتَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ﴾
[ البقرة: ۲۲۰]
این آیه کریم به طرز رفتار مسلمین با ایتام (کودکان بی سرپرست و یتیم) اختصاص دارد و از تیز بینی و دور اندیشی و همه جانبه اندیشی کریم، حکایت دارد:
۱
کودکان بی سرپرست باید در همبود (کومیونیتی، اجتماع) مسلمین مورد حمایت قرار گیرند.
چنین تکلیفی اکنون در جوامع سرمایه داری و سوسیالیستی
برای نهادهای دولتی تعیین شده است.
خانه های خاص یتیمان دختر و پسر این وظیفه را به عهده دارند.
منظور کریم از مفهوم «اصلاح یتیمان»
احتمالا
جلوگیری از فاسد شدن و لاابالی شدن آنها ست.
این کردوکار پداگوژیکی (تربیتی) از دید کریم،
هم می تواند باواسطه و غیر مستقیم باشد
و
هم می تواند بیواسطه و مستقیم باشد.
هم می تواند با دادن مسئولیت تربیت ایتام به نهادی و کسی و انجمنی باشد
و
هم می تواند با پذیرش ایتام به جمع خانواده باشد.
همین رهنمود پداگوژیکی کریم
امروزه دقیقا رعایت می شود.
جالب تر و ستایش انگیزتر اما تأکید کریم بر برابرحقوقی فی مابین است:
هشدار کریم قابل تأمل و تعمق است.
ایتام را مسلمین نباید به عنوان برده و نوکر مورد سوء استفاده قرار دهند.
بلکه باید برادر دینی خود محسوب دارند.
حیرت انگیز این است که کریم به ایتام مؤنث اشاره و اعتنایی ندارد.
باید در روند تحلیل قرآن کریم به راه حل این مسئله دقت کنیم.
۲
کریم در ادامه این آیه
خط و نشان می کشد و حد و مرز تعیین می کند:
خدا خر نیست.
اگر از ایتام سوء استفاده شود، خدا می فهمد و حریف را به درد سر می اندازد.
کریم
ضمنا
منت یر سر نیکوکاران می نهد:
اگر خدا می خواست، خود آنها را هم یتیم می ساخت.
کریم
روانشناس چیره دستی است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر