خود آموز خود اندیشی (۸۲۶)

  

شین میم شین

باب دوم

در احسان

حکایت بیستم

بخش اول

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۴ ـ ۷۵)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

  

۱

بدانست روزی پسر در کمین

که ممسک کجا کرد زر در زمین

 

ز خاک اش بر آورد و بر باد داد

شنیدم که سنگی در آنجا نهاد

معنی تحت اللفظی:

پسر مرد خسیس از محل اختفای پول توسط پدر باخبر شد.

پول ها را بیرون آورد و به این و ان داد و سنگی در آنجا نهاد.

 

سعدی

 در این دو بیت شعر،

  تیک پدر و پسر

را

به شکل دیالک تیک ممسک و محسن بسط و تعمیم می دهد.

پسر رهنمود سعدی را جامه عمل می پوشاند.

زر از زیر خاک بیرون می آورد و بر باد می دهد.

این شیوه برخورد طبقات طفیلی، انگل و بی شعور به زر است.

این جماعت زر را بر باد می دهند، چون زر را بادآورد تلقی می کنند.

آدم دلش می خواهد، واکنش سعدی را ببیند، وقتی که پسرش کتاب هایش را قبل از چاپ بردارد، سنگی به جای آنها  نهد و بر باد   دهد.

 

ادامه دارد.