شعر «عاشقم» از فریدون مشیری

 

فریدون مشیری

عاشقم
اهل همین کوچه ی بن بست کناری،
که تو از پنجره اش پای به قلب منِ دیوانه نهادی 

تو کجا؟
کوچه کجا؟
پنجره ی باز کجا؟
 

من کجا؟
عشق کجا؟
طاقتِ آغاز کجا؟
 

تو به لبخند و نگاهی  
منِ دلداده به آهی 
بنشستیم
تو در قلب و
منِ خسته به چاهی
گُنه از کیست؟
از آن پنجره ی باز؟
از آن لحظه ی آغاز؟
از آن چشمِ گنه کار؟
از آن لحظه ی دیدار؟ 

کاش می شد 

گُنهِ پنجره و لحظه و چشمت  
ـ همه ـ

بر دوش بگیرم
 

جای آن یک شب مهتاب،
تو را یک نظر از کوچه ی عشاق ببینم.

 ...

 

ویرایش از

 تارنمای دایرة المعارف روشنگری