شعری از مهدی اخوان ثالث (1)

از این اوستا

(1344)

منزلی در دوردست

·        منزلی در دور دستی هست ـ بی شک ـ هر مسافر را

·        اینچنین دانسته بودم، و این چنین دانم.

·        لیک

·        ای ندانم چون و چند، ای دور

·        تو ـ بسا ـ کاراسته باشی به آیینی که دلخواه است.

·        دانم این، که بایدم سوی تو آمد، لیک

·        کاش این را نیز می دانستم، ای نشناخته منزل

·        که از این بیغوله تا آنجا کدامین، راه

·        یا کدام است آن، که بیراه است.

·        ای برایم، نه برایم ساخته منزل

·        نیز می دانستم این را، کاش

·        که به سوی تو، چه ها می بایدم، آورد
 

·        دانم، ای دور عزیز، این نیک می دانی

·        من پیاده ی ناتوان، تو دور و ـ دیگر ـ  وقت، بیگاه است.

·        کاش می دانستم این را نیز

·        که برای من، تو در آنجا چه ها داری.

·        گاه، کز شور و طرب، خاطر شود، سرشار

·        می توانم دید

·        از حریفان،  نازنینی که تواند جام زد بر جام

·        تا از آن شادی،  به او سهمی توان بخشید؟

·         شب که می آید، چراغی هست؟

·        من نمی گویم، بهاران، شاخه ای گل در یکی گلدان

·        یا چو ابر اندهان بارید، دل شد تیره و لبریز

·        ز آشنایی غمگسار، آنجا سراغی هست؟

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری