شعری از مجید نفیسی (65)

 

بازیاب

(۲۶ اکتبر ۲۰۱۴)

سرچشمه:

اخبار امروز 

·        نه، من خانه بدوش نیستم،

·        مرا «بازیاب» صدا کن.

·        در تاریک روشنای بامداد بیدار می شوم

·        و کفشهای ضربه گیرِ خود را می پوشم

·        تا پیش از اینکه باری های آشغال

·        کوچه های شهر را به لرزه درآورند

·        بطری ها و قوطی های نوشابه را گردآورم

·        و با خود به بازیافتگاه ببرم.

·        اینک در کتابخانه ی شهر نشسته ام

·        در خانه ی امن خود.

·        روزنامه های صبح را ورق می زنم،

·        به پچپچه ی کودکان گوش می دهم

·        و به مردی نزدیک بین نگاه می کنم

·        که پشت دستگاهِ به بین

·        «افسانه های بومیان آمریکا»  را می خواند.

·        در رگ های من خونِ چِرُکی می دود.

·        مادران ما خواصِ گیاهان را می دانستند،

·        پدران ما با گاومیش ها مهربان بودند

·        و زمین را زیر پای خود آلوده نمی کردند.

·        اگر عصر به کنار دریا می آیی

·        با خود یک بطری تِکیلا بیاور.

·        من روی نیمکتی کنار راهِ دوچرخه ها می نشینم.

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری