اکبر
درویش (1334)
(اسدالله
عفت پیشه)
شاعری از شیراز
سحر، ساعدی، بزرگ علوی، شهران طبری
روز میلاد ساعدی را گرامی می داریم تا مرگش را
بلکه باور نکنیم.
(13 دی ماه 1391)
مصادف با سالروز ولادت دکتر غلامحسین ساعدی (
گوهر مراد) (13 دیماه سال 1314 ـ آذر 1364)
روانپزشک،
نویسنده، فیلمنامه نویس، نمایشنامه نویس و پژوهشگر
·
«گاو» مان را
·
دزدیدند.
·
اینگونه بود که مسخ شدیم
·
و خود،
·
گاو خود شدیم.
·
همه جا واهمه ها بود
·
با نام و با نشان
·
بی نام و بی نشان
·
و ما در «دایره ی مینا»
·
دور از «چوب دست های ورزیل»
·
می رفتیم،
·
تا «آرامش در حضور دیگران» را
·
تجربه کنیم.
·
«دیکته» می نوشتیم
·
در «زاویه» ها
·
یا
·
«آی با کلاه» را در کنار «آی بی کلاه»
·
همراه عزاداران بیل؟
·
دور از «فصل گستاخی»
·
«لال بازی»
ها را
·
می زیستیم !؟
·
«غریبه در شهر»
·
«گور و گهواره» را
·
به هم می دوخت
·
و چه کسی می دانست، درد «آشفته حالان بیدار بخت»
را ؟
·
در فصل «ترس و لرز»،
·
«وای بر مغلوب» می گفتیم.
·
«تاتار خندان» بودیم
·
یا «عاقبت قلم فرسایی»
·
«پرندگان در طویله» را
·
به دست «ضحاک» سپرده بود!؟
·
اکنون در این «شب نشینی با شکوه» تاریکی
·
اقرار کنیم:
·
«ما نمی شنویم»،
·
تا «گمشده ی لب دریا»
·
بداند:
·
«دست بالای دست»
·
بسیار است.
·
«خوشا به حال بردباران»
·
«از پا نیفتاده ها»!
·
«خانه روشنی»
·
یک خیال نیست
·
این را بختک نگار قوم
·
نوید داده است.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر