۱۳۹۲ اردیبهشت ۳, سه‌شنبه

هماندیشی با سیاوش کسرائی و احسان طبری (6)

اثری از حسین رزاقی
سرچشمه:
دنیا ـ ارگان تئوریک حزب توده ایران
سال 1359 شماره 4
شین میم شین

سياوش كسرایى

·        چنین به نظر می رسد که در قبال دگرگونی های اخیر کشورمان، هنرمندان ما به طور اعم و شعرا بالاخص نوعی سکوت اختیار کرده اند.
·        به گمان شما کدامیک از موجبات ذیل ممکن است علت آن باشد:

1
·        این دگرگونی را به درستی شناخته اند؟

2
·        برای عکس العمل زود است؟

3
·        در کار پی ریزی بنای جدیدی هستند؟

4
·        حرفی در خورد برای گفتن ندارند؟

5

·        به سبب داشتن تعهدات و مسئولیت های دیگر به امور دیگری اشتغال دارند؟

6

·        به نظر شما وظیفه ی هنرمندان ما در قبال این دگرگونی چیست؟

احسان طبری

·        به علت غیبت طولانی در جامعه ی ایرانی ، قادر نیستم که علت «سکوت» هنرمندان را مشخص کنم – اگر در واقع چنین «سکوتی» وجود داشته باشد – همه ی عللی که ذکر گردید حتی می تواند در عین حال صادق باشد و به اصطلاح همبودگی این علل «مانعه الجمع» نیست.

1

·        تصور می کنم مسئله ی «زود بودن عکس العمل ها » و «در کار پی ریزی بنای جدید بودن» که ضمن عوامل بیان داشته اید، عوامل جدی تری برای توضیح آن پدیده است.

2

·        اما در اینکه هنرمندان در قبال انقلاب ایران مسئولیت سنکینی دارند محل حرفی نیست.

3

·        این انقلاب، مثل همه ی انقلاب ها، برای آنکه حرف آخرش را بزند هنوز باید راه درازی را طی کند .

4

·        وظیفه ی هنرمندان در این «راه پیمائی انقلابی جامعه» سکوت نیست.

5

·        بلکه همگامی با آن است که معمولاً در نوع اثر هنری پدید می شود:

الف
·        آثار «طی راه»

ب
·        و آثار «پس از رسیدن به منزلگاه»
·        یعنی وقتی که به هدف می رسند، می توانند راه طی شده را از آغاز تا پایان ببینند و بشناسانند.

6

·        البته آثار «طی راه» می توانند متضمن برخی تعمیم های هنری نارس و خام و شتاب زده باشند ولی با اینهمه ضرورند و کمک می کنند.

7
·        سکوت نمی توان کرد.

8

·        باید به تحرک انقلابی جامعه و به ثمربخشی آن در سمت سالم و طبیعی از هر باره یاری رساند.

9

·        شعر فارسی، با آنهمه هیمنه ی فرهنگی خود، در اینجا وظیفه ی روشنی دارد که ذکر آن از طرف من زبان درازی است.

10
·         زیرا شاعران ما خود نیک واقفند.

11

·         البته وضع نو به شناخت سیاسی و هنری نیازمند است و شاعر باید موضوع ها و افزارهای مناسب با محیط و سودمند برای هدف را بیابد و این امر نوعی «مکث» و «انتراکت» را ناگزیر می سازد.
·        همانکه آن دوست ارجمند «در کار پی ریزی بنای جدید بودن» نامیده اند.

ادامه دارد

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر