مهسا
رضائی
در
واژه ها شاید بیابمش
سرچشمه:
رویش
·
بردستان خود
·
بذر آفتاب می پاشم
·
که در فصلی دیگر
·
آفتابگردان بروید از سرانگشتانم
□
·
جرعه جرعه
·
از خنکای لبانم
·
جان خواهم داد
·
به لحظه لحظه رویش بی و قفه شان
□
·
زمان را بر شانه های باد می نشانم
·
که ابرهای مشوش را
·
به خیزشگاه باران برساند
·
و نرم نرم ببارد بر گلبرگ های ریز باور
□
·
شکوفا می شود
·
هزار غنچه ی خورشید
·
بر تنفسگاه صبح
·
و سر می کشند تا بلندای نگاه
·
که می دانند، فردا – بی گمان –
·
آسمان از آن ما ست.
پایان
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر