شعری برای تو

فروغ فرخزاد

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

عصیان 

(۱۳۳۶)

·        این شعر را برای تو می گویم

·        در یک غروب تشنه ی تابستان

·        در نیمه های این ره شوم آغاز

·        در کهنه گور این غم بی پایان

·        این آخرین ترانه ی لالایی است

·        در پای گاهواره ی خواب تو

·        باشد که بانگ وحشی این فریاد

·        پیچد در آسمان شباب تو

·        بگذار سایه ی من سرگردان

·        از سایه ی تو دور و جدا باشد

·        روزی به هم رسیم که گر باشد

·        کس بین ما نه غیر خدا باشد

·        من تکیه داده ام به دری تاریک

·        پیشانی فشرده ز دردم را

·        می سایم از امید بر این در باز

·        انگشت های نازک و سردم را

·        آن داغ ننگ خورده که می خندید

·        بر طعنه های بیهده، من بودم

·        گفتم که بانگ هستی خود باشم

·        اما دریغ و درد که زن بودم

·        چشمان بیگناه تو چون لغزد

·        بر این کتاب در هم بی آغاز

·        عصیان ریشه دار زمان ها را

·        بینی شکفته در دل هر آواز

·        اینجا ستاره ها همه خاموشند

·        اینجا فرشته ها همه گریانند

·        اینجا شکوفه های گل مریم

·        بی قدر تر ز خار بیابانند

·         

·        اینجا نشسته بر سر هر راهی

·        دیو دروغ و ننگ و ریا کاری

·        در آسمان تیره نمی بینم

·        نوری ز صبح روشن بیداری

·        بگذار تا دوباره شود لبریز

·        چشمان من ز دانه شبنم ها

·        رفتم ز خود که پرده بر اندازم

·        از چهر پاک حضرت مریم ها

·        بگسسته ام ز ساحل خوشنامی

·        در سینه ام ستاره توفان است

·        پروازگاه شعله ی خشم من

·        دردا، فضای تیره زندان است

·        من تکیه داده ام به دری تاریک

·        پیشانی فشرده ز دردم را

·        می سایم از امید بر این در باز

·        انگشت های نازک و سردم را

·        با این گروه زاهد ظاهر ساز

·        دانم که این جدال نه آسان است

·        شهر من و تو، طفلک شیرینم

·        دیری است کاشیانه ی شیطان است

·        روزی رسد که چشم تو با حسرت

·        لغزد بر این ترانه ی درد آلود

·        جویی مرا درون سخن هایم

·        گویی به خود که مادر من او بود

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری