قرآن کریم از دیدی دیگر (سوره الأعراف ) (۴۶۸)

      

   

ویرایش و تحلیل

از

فریدون ابراهیمی

﴿اتَّبِعُوا مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۗ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ﴾
[ الأعراف: ۳]

از آنچه از جانب پروردگارتان برايتان نازل شده است پيروى كنيد و سواى او، از خدايان ديگر متابعت مكنيد. 

شما چه اندك پند مى‌پذيريد.

فرم فرمول بندی کریم در این آیه،

هم فوق العاده زیبا ست و هم بی همتا ست.

یعنی

خاص کریم و ابتکار بی نظیر او در تبیین نظر است:

کریم 

محتوای الهی قرآن را تکرار می کند و رعایت آن را توصیه می کند و از قائل شدن شریک  برای خدا نهی می کند.

بعد

به انتقاد از بشر (بندگان خدا) مأیوسانه شکوه سر می دهد.

خاصیت (خاص بودن) و منحصر به فردیت این طرز تبیین کریم همین جا ست.

بدین طریق

بر دشواری ابلاغ اندرز و انتقاد اشاره می کند.

منظور کریم از شرک  

فقط بت پرستی و فرعون پرستی و غیره نیست.

در این فرمول بندی های  کریم

استعاره ای کمین کرده است:

صرفنظر و پرهیز

 از

 شاه پرستی، 

پول پرستی، 

مال پرستی، 

خودپرستی، 

منافع خود پرستی

  و

عیش و نوش و شهوت پرستی.

 

﴿وَكَم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءَهَا بَأْسُنَا بَيَاتًا أَوْ هُمْ قَائِلُونَ﴾
[ الأعراف: ۴]

چه بسا قريه‌هايى كه مردمش را به هلاكت رسانيديم،

 و

 عذاب ما شب هنگام يا آنگاه كه به خواب نيمروزى فرورفته بودند، 

به آنان دررسيد.

 

کریم

در این آیه،

قطب تهدید دیالک تیک تهدید و تطمیع (بیم و امید، شلاق  وشیرینی)  را بنا بر تجربه تاریخی مطرح می سازد و هشدار می دهد.

 

دلیل توسل مکرر کریم و طبقات حاکمه به این دیالک تیک

 کمبود دلیل و عقب ماندگی تئوریکی و علمی  و اسلوبی (متد فکری) جامعه است.

ادامه دارد.