قرآن کریم از دیدی دیگر (سوره الأعراف ) (۴۷۲)

      

   

ویرایش و تحلیل

از

فریدون ابراهیمی

﴿وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُم بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَظْلِمُونَ﴾
[ الأعراف: ۹]

آنان كه ترازوى اعمالشان سبك گشته است كسانى هستند كه به آيات ما ايمان نياورده بودند و از اين رو به خود زيان رسانيده‌اند.

 

کریم

در این آیه،

برای مرزبندی بین اهل بهشت و اهل دوزخ،

از کمیت اعمال نیک آنها

در ترازوی دیالک تیکی اعمال نیک و اعمال بد شان

 معیار  می سازد.

هر کس به آیات الهی ایمان نیاورده باشد، کفه اعمال نیک او سبک تر از کفه اعمال بد او خواهد بود.

در طرز تفکر دیالک تیکی کریم شکی نیست.

﴿وَلَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الْأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ ۗ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ﴾
[ الأعراف: ۱۰]

در زمين جايگاهتان داديم و راه‌هاى معيشتتان را در آن قرار داديم. و چه اندك سپاس مى‌گزاريد.

کریم

در این آیه، از اعطای جا و مکان به بشریت و طرق امرار معاش دم می زند و انتظار شکرگزاری از بشریت دارد.

بشرشناسی (جامعه شناسی، توده شناسی) کریم

شبیه بشرشناسی (جامعه شناسی، توده شناسی) اشراف برده دار و روحانی است.

کریم هم مثل آنها همیشه طلبکار از توده «بی همه چیز» است و از شکر و سپاس و تعظیم و تکریم سیری نمی شناسد.

ادامه دارد.