قرآن کریم از دیدی دیگر (سوره الأعراف ) (۴۶۷)

      

 ویرایش و تحلیل

از

فریدون ابراهیمی

﴿المص﴾
[ الأعراف: ۱]

الف، لام، ميم، صاد.

حروف مقطعه، 

(حرف‌های گسسته)

 حروفی اند که در ابتدای برخی از سوره‌های قرآن آمده‌است. 

حروف مقطعه در ابتدای ۲۹ سوره از سوره‌های قرآن آمده

 و 

مجموعاً ۷۸ حرف است

 که

 با حذف مکررات، ۱۴ حرف باقی می ماند. 

در قرآن و روایات اسلامی هیچ‌گونه نظر صریح در تاویل و تفسیر این آیات و دلیل وجود آنها دیده نمی‌شود^.

سوره‌هایی که با این حروف آغاز می‌شوند،

 مکّی‌اند،

 به‌جز بقره و آل‌عمران، که آن‌دو هم در سالهای آغازین دوره مدنی نازل شده‌اند.

الم المص الر المر کهیعص طه طسم طس یس ص حم حم عسق ق ن

از همین مقطعه ها 

نیز

مشخصه ادبی ـ هنری قرآن کریم اشکار می گردد.

شعور فقهی

نتیجه نفی دیالک تیکی شعور هنری و اساطیری است.

به همین دلیل قرآن حاوی بقایای هنری  و اساطیری (قصه و اسطوره و غیره) و عناصر استه تیکی و اروتیکی و اتیکی و غیره است.

 

﴿كِتَابٌ أُنزِلَ إِلَيْكَ فَلَا يَكُن فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِّنْهُ لِتُنذِرَ بِهِ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ﴾
[ الأعراف: ۲]

كتابى است كه بر تو نازل شده، در دل تو از آن ترديدى نباشد، تا به آن بيم دهى و مؤمنان را پندى باشد.

 

  کریم

در این آیه،

قرآن را به مثابه کتاب اتمام یافته قلمداد می کند.

 

چنین ادعایی فقط اگر در پایان کتاب و به عنوان واپسین کلام اعلام شود، 

می تواند معتبر باشد.

قرآن کریم اما اندک اندک تبیین و در نهایت تحریر می یابد.

هدف کریم از تبیین این کتاب

دیالک تیکی از تهدید و تعلیم از تاریخ است:

هدف کریم

ترساندن توده از خدا  با اشاره به تجارب تاریخی است.

تئوری شناخت کریم

امپیریستی (تجربه گرایی) است.

ادامه دارد.