داربست

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)  

خون سیاوش

(۱۳۴۱)

·        من داربست گوشه  ی این باغ بی گلم

·        ای نو دمیده  تاک

·        از جنگل بزرگم و در این زمین سخت

·         بنشسته ام به خاک
 

·        در خون من هنوز

·         شور ز نو شکفتن و جوش جوانه نیست

·        بنگر که در شکاف دلم از هوس تهی

·         سبزینه ای، گلی که برآرد زبانه نیست

·        اما چه برگ ها

·        در جنگل نهفته ی جان، باد می خورد

·         اما چه مرغ ها

·        از شاخسار خاطره، پرواز می کند:

·        « بذری دگر به سینه ی این دشت، کاشتن

·        طرحی دگر به باغ بهاران، نگاشتن

·         در رهگذار غارت توفانِ ریشه کن،

·        پیوند داشتن

·         رفتن، ولی به لب،

·        لبخند داشتن»

·         بردار، سر ز خاک

·         ای نازنین نهال،

·         بر بازوان من بنه آن ساق های ترد

·         آن میوه های کال

·        در پنجه های بسته ی تو این درنگ چیست؟

·        گاه درنگ نیست.

·        پیش آی و باز شو

·         بر دست من، بایست

·        بر دوش من، بمان  

·        همبسته با شکسته دل پر نیاز شو

 

·         در گردنم بپیچ

·        بر پیکرم بتاب!

·         بالا بگیر و بر شو و در بام نیمروز

·        پر کن به جام سبز، می از خون آفتاب

·        باشد به روزگاری از عهد ما نه دور

·        بینم به سایبان تو خورشید باده را

·         بینم به پایکوبی مستانه و سرود

·        انبوه خستگان غم از دل، نهاده را

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان