پروفسور
دکتر گونتر هیدن
برگردان
شین میم شین
·
جنبش کارگری به مبارزه بین المللی
طبقه کارگر اطلاق می شود که در راه رهائی اقتصادی، سیاسی و ایدئولوژیکی این طبقه
از قید و بندهای نظام اجتماعی سرمایه داری صورت می گیرد.
1
·
جنبش کارگری بنا بر تضاد سرمایه با
کار در کاپیتالیسم (سرمایه داری مبتنی بر رقابت آزاد) در سندیکاها، انجمن ها و
احزاب توسعه می یابد.
2
·
جنبش کارگری در آغاز، در فرم
مبارزات محلی و خودپو بر ضد سرمایه داران منفرد و یا بر ضد گروهی از سرمایه داران
برای بهسازی شرایط اقتصادی بلاواسطه خود صورت می گیرد.
3
·
با پیوند جنبش کارگری با سوسیالیسم
علمی از طریق حزب طبقه کارگر ـ بمثابه عالی ترین فرم سازمان طبقاتی آن ـ جنبش
کارگری برنامه سیاسی مستقل خود را مبنی بر سرنگونی نظام اجتماعی سرمایه داری و
استقرار نظام اجتماعی سوسیالیستی توسعه می دهد.
4
·
اتحادیه های محلی و موقتی جنبش
کارگری که برای رهبری مبارزات محلی تشکیل شده بودند، به سازمان های طبقاتی سیاسی
بین المللی تبدیل می شوند تا به رهبری آگاهانه بخش های ملی جنبش کارگری در مبارزه
مشترک بر ضد سرمایه و به نفع صلح، دموکراسی و سوسیالیسم بپردازند.
5
·
سازمان موسوم به «انجمن
کمونیست ها» که بوسیله مارکس و انگلس تأسیس یافته بود و مانیفست حزب کمونیستی جریانات خودپوی جنبش کارگری را
با سوسیالیسم علمی، با تئوری رسالت تاریخی ـ جهانی طبقه کارگر برای نجات بشریت از
استثمار، ستم و جنگ و برچیدن بساط سرمایه داری و برقراری جامعه کمونیستی پیوند می
دهند.
6
·
انجمن کمونیست ها و
اتحادیه بین المللی کارگری تأسیس یافته در سال 1864، جنبش کارگری را از زیر
نفوذ ایدئولوژیکی، سیاسی و سازمانی بورژوازی بیرون می
آورند و به تدارک تشکیل احزاب کارگری انقلابی در تک تک کشورهای سرمایه داری می
پردازند.
7
·
بدین طریق، حزب سوسیال ـ دموکرات آلمان در سال 1869 در آیزناخ تأسیس می شود.
8
·
نقطه اوج این دوره مبارزه ی سازمان
یافته، جنبش کارگری را کمون پاریس تشکیل می
دهد.
9
کمون
پاریس (18 مارس 1871 ـ 28 ماه مه 1871)
اولین
انقلاب پرولتری
اعضای
کمون را کمونار می نامیدند.
کمون
پاریس الگو و سرمشق دموکراسی شورائی محسوب می شود.
·
کمون پاریس اولین تلاش قهرمانانه
انقلاب پرولتری و برقراری دیکتاتوری پرولتاریا بوده است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر