۱۴۰۳ دی ۱, شنبه

درنگی در مکررات مکرمات (۱۱۴)

 

درنگی

از 

میم حجری 
 

 

پروتاگوراس:
هر بلایی که بشر بر سر حیوانات می آورد، دیر یا زود بر سر خودش خواهد آمد.


اولا
بشر
فقط بلا بر سر طبیعت (جمادات و نباتات و جانوران) نمی آورد.
 
بشر
ضمنا طبیعت را حفظ می کند، توسعه کمی و کیفی می بخشد و تحکیم می بخشد.
 
رابطه بشر و جامعه با طبیعت
دیالک تیکی است.
 
ثانیا
بشر خودش موجودی طبیعی است.
بشر
موجود طبیعی ئی است که جامعتی شده است.
اهلی شده است
متمدن (سیویلیزه) شده است.
 
ثالثا
بشر
طبیعت را نیز رفته رفته سیویلیزه (اهلی) می کند.
سگ و گربه و خر و اسب و استر و اشتر و مرغ و خروس و خرگوش امروز
صدسال قبل عقب مانده تر از امروز بوده اند.
 
رابعا
هر کردوکار بشر
منشاء طبیعی دارد.
 
همین همکاری و همزیستی و همستیزی و صلح و جنگ و کشتار و غارت و حمایت و استعمار و استثمار و غیره
در طبیعت وجود داشته اند و دارند.
 
بشر
اینها را اختراع نکرده است
از طبیعت به همراه اورده است و توسعه مثبت و منفی داده است.
 
پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر