خود آموز خود اندیشی (۱۱۳۱)

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

حکایت پنجم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص  ۸۶)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم

 

 

ما از تو به غیر از تو نداریم تمنا

حلوا به کسی ده که محبت نچشیده است.

معنی تحت اللفظی:

ما را به سراغ کس دیگری نفرست.

ما فقط از خود تو تمنایی داریم، اگر داریم.

کسی را به سراغ این و آن بفرست که محبت تو را تجربه نکرده باشد.

 

سعدی در این بیت شعر،

برای گدایان بی همه چیز،

پرنسیپی اختراع می کند:

پرنسیپ گدایی از خواص و نه عوام.

 

این خودش فوت و فن و ترفند گدایان سنتی ـ حرفه ای است:

هندوانه چپاندن زیر بغل کسی برای گرفتن پشیزی از او.

 

این از سوی دیگر به معنی ارجحیت بخشیدن به نقد در مقابل نسیه است:

ترجیح دادن پشیزی نقد به پول کلان نسیه.

 

ادامه دارد.