ژوزف کیرشنر
(۱۹۳۱ ـ ۲۰۱۶)
روزنامه نگار اطریشی
نویسنده
مجری تلویزیون
سردبیر کنسرن المانی ـ مطبوعاتی در اطریش
مؤلف آثار متعدد.
مانی پولیزه کنید
ولی درست و حسابی.
(۸ قانون مانی پولاسیون افراد)
درنگی
از
میم حجری
قانون اول مانی
پولاسیون
۱
ما
در بازی مانی پولاسیون (تحت تأثیر قرار دادن) هر روزه
عمدتا
با ۶ گروه مواجه می شویم
که
همگی آنها
سودای شکست ما را در سر می پرورند.
ما
هم
به
نوبه خود
در صدد غلبه بر آنها و پیشبرد منافع خویش هستیم.
میزان موفقیت ما
عمدتا
وابسته به شناخت و ارزیابی ما از مخالفین و استفاده درست از معارف خود راجع به آنان است.
جامعه و جهان در قاموس طبقه حاکمه امپریالیستی،
میدان مسابقه (بازی) فرد فرد اعضای آن با یکدیگر است.
هدف و آماج اساسی تک تک اعضای جامعه
برنده شدن در این مسابقه فردی است.
اسم این مسابقه ایندیویدوئال (فردی) بشرشمول در جامعه بشری
مانی پولاسیون همدیگر است.
مانی پولاسیون
در این منبر امپریالیستی
هم
تحت اللفظی
معنی می شود
و
تحت تأثیر به ظاهر بی ضرر و زیان قرار دادن همدیگر
نامیده می شود
و
هم
به آب زمزم شسته می شود، تطهیر و حتی ایدئالیزه می شود.
در تحلیل نهایی
مبارزه طبقاتی میان طبقات اجتماعی
جای خود را به مسابقه فرد فرد اعضای جامعه در مانی پولاسیون همدیگر می دهد.
مبارزه ایده ئولوژیکی
(یکی از سه فرم مهم مبارزه طبقاتی)
ایندیویدوئالیزه (فردی) می شود
و
عملا
طبقه زدایی می شود
و
جای خود را به مانی پولاسیون همه توسط همه می دهد.
زندگی
به
سطح شکست دادن مانی پولاتیو همدیگر تنزل می یابد.
بدین طریق
هر عضو جامعه و جهان
دیالک تیکی از عامی و عوامفریب
می گردد.
هر کس در این مسابقه تمامبشری عوامفریبی
حریف و همبازی بقیه است.
در
جامعه امپریالیستی
به
لحاظ مانی پولاسیون متقابل
همه با هم برابرند.
کسب و کار همه اعضای جامعه مانی پولاسیون یکدیگر است.
همه
خواه و ناخواه
فریب می دهند و فریب می خورند.
از
حقیقت عینی
اثری نیست.
کسی مدافع و منادی و مبلغ حقیقت عینی نیست.
حقیقت عینی هم همراه با مبارزه ایده ئولوژیکی
کفن و دفن شده و خاموش و فراموش شده است.
پراگماتیسم
با تاج مانی پولاسیون بر سر
بر اریکه قدرت نشسته است:
حقیقت هر آن دروغ و ترفند و خرافه ای است که برای فرد مورد نظر مفید باشد.
می توان بی کمترین تردید گفت
که
از رسانه امپریالیستی به کارگردانی ژوزف کیرشنر
پراگماتیسم نظری و عملی
تمرین و تبلیغ می شود.
ما
ضمنا
با
اگوئیسم بورژوایی ـ امپریالیستی
آشنا می شویم.
در مسابقه مانی پولاسیون همه گیر
فرد فرد اعضای جامعه و جهان
سودایی جز منافع فردی چه بسا آنی و بند تنبانی در سر ندارند.
وقتی ژوزف کیرشنر حریفان ششگانه هر فرد را برمی شمارد،
مسئله روشنتر می شود:
۲
گروه های ششگانه مخالف (حریف) ما که باید مانی پولیزه شوند
به
شرح زیرند:
۱
جنس دیگر
در این «حریفان ششگانه» ژوزف کیرشنر،
از
طبقات اجتماعی
اثر ناچیزی حتی وجود ندارد.
حریف هر زن در این مسابقه مانی پولاسیون،
در وهله اول،
مردان هستند
و
حریف هر مرد،
زنان.
۲
کسانی که مانع پیشرفت و مقبولیت ما هستند.
حریف هر کس
(چه زن، چه مرد، چه کودک، چه برنا و چه پیر)
هر کسی است که سد راه پیشرفت و مقبولیت فردی او ست.
یعنی
مثلا
کارگری
به
مانی پولاسیون کارگر دیگر می پردازد و نه به روشنگری او و کشف و اثبات و ابلاغ حقیقت عینی و حراست از حریم حقیقت عینی.
۳
اوتوریته ها
و
کسانی که از اوتوریته ای استفاده می کنند.
گروه سوم به مثابه حریف هر فرد
اوتوریته ها
هستند.
مثلا
مادر و پدر
خواهر و برادر بزرگ
معلم و استاد کار و استاد دانشگاه و سیاستمدار و واعظ و غیره
از
سویی
و
پیروان اوتوریته ای
از
سوی دیگر
است.
این بدان معنی است
که
هر فرد نه تنها اوتوریته ها را باید مانی پولیزه کند،
بلکه پیروان هر اوتوریته ای را هم به همان سان.
۴
جامعه ای که ما در آن به سر می بریم.
حریف چهارم هر فرد
کل اعضای جامعه
است.
اکنون از بضاعت مفهومی و فکری حقیر ژوزف کیرشنر
پرده برمی افتد.
چون
در
مفهوم جامعه،
همه حریفان پنجگانه دیگر
وجود دارند.
البته با دلایل او راجع به تفکیک اینها
در ادامه این درنگ آشنا خواهیم شد.
۵
رسانه ها
اکنون
وابستگی طبقاتی رسانه ها بی سر و صدا ماستمالی می شود.
مضحک و کمیک این است
که
فرد باید به مانی پولاسیون رسانه ها، یعنی مطبوعات، رادیو، تلویزیون، فیلم، فیسبوک و غیره بپردازد.
فراموش نباید کرد که کیرشنر را سخن نه از انتقاد، نه از روشنگری بلکه از مانی پولاسیون است.
چگونه می توان کنسرن قدر قدرتی از قبیل رسانه را مانی پولیزه کرد؟
به
زبان کریم در قرآن،
رسانه ها سردسته و سرکرده چیره و تردست مانی پولاسیون هستند.
اکنون
به یکی دیگر از ترفندهای امپریالیسم پی می بریم:
به جایگزینی روشنگری علمی و انقلابی با مانی پولاسیون.
۶
خانواده
آخرین حریف هر فرد،
که باید مانی پولیزه شود،
خانواده خود او ست.
یعنی
سلول اساسی جامعه است.
کودک باید ننه و بابا و خواهر و برادر خود را مانی پولیزه کند
تا
به
اهداف خود دست یابد.
مثلا
به
مدرسه نرود.
اکنون
خودپروری
(تربیت خانوادگی اعضای جامعه)
عملا و عینا
مختل می گردد.
مادر و پدر و کودک و برنا و پیر در هر خانواده باید پیچ و مهره همدیگر را شل و سفت کنند تا همدیگر را به رقص مفید به ساز خود وادارند.
وقتی از خردسیتزی و اخلاق ستیزی امپریالیسم سخن می رود، منظور ضمنا همین است.
عقل در کوزه و ما گرد جهان می گردیم.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر