۳۷
· «ایده عقل هر همبود (اجتماع) صلح آمیز، (و هرچند هنوز، نه دوستانه، یعنی قطعی و بدون استثناء)، که در آن کلیه خلق های زمین بتوانند وارد مناسبات مؤثر با یکدیگر گردند، نه اصل فلانتروپیکی (مبتنی بر دوستی میان انسانی) (اتیکی، اخلاقی)، بلکه اصلی حقوقی است.»
· (کانت «مجموعه آثار»، جلد ۴، ص ۴۷۵)
۳۸
· برای اینکه «خرد اخلاقی ـ عملی در ما رأی مخالف بی چون و چرای خود را در زمینه زیر صادر می کند:
· نباید جنگی صورت گیرد.
· نه، میان من و تو در حالت طبیعی (در جوامع ماقبل طبقاتی)، نه میان ما به مثابه دولت ها که اگرچه به لحاظ داخلی در حالات مبتنی بر قانون، ولی به لحاظ خارجی (در رابطه تضادمند با یکدیگر)، در حالات عاری از قانون قرار دارند.
۳۹
· برای اینکه این طرز و طریقی نیست که هر کس باید حق خود را بجوید.
۴۰
· مسئله این نیست که صلح ابدی، بامعنی و یا بی معنی است.
۴۱
· مسئله این نیست که آیا ما در قضاوت های نظری مان دست به خودفریبی می زنیم، زمانی که اولی را می پذیریم.
۴۲
· بلکه ما باید چنان عمل کنیم که صلح ابدی با معنی است.
· اگر هم احتمالا بامعنی نباشد.
· به دلیل همان قانون اساسی.
· به دلیل قانون اساسی ئی که برای ما مناسب ترین می نماید.
· به دلیل شاید جمهوریت طلبی کلیه دولت ها بدون استثناء که می کوشند تا آن را امکان پذیر سازند و دست رد بر سینه جنگ طلبان شفا ناپذیر زنند که هدف اصلی شان تاکنون در کلیه دولت ها بدون استثناء، تشکیل نهادهای داخلی مطلوب خود بوده است.»
· (کانت «مجموعه آثار»، جلد ۴، ص ۴۷۸)
۴۳
· ایده های اساسی فلسفه عملی، یعنی ایده های مربوط به عزت انسانی و ایده صلح ابدی از منظور کانت در فلسفه اش به طور کلی پرده برمی دارند:
· «تشکیل حقوق بشری.»
· (کانت «حکم دانشگاه»، جلد ۲۰، ص ۴۴)
پایان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر